درس سوم

جنگ بدر از بعد نظامى‌

هفدهم رمضان سال دوم هجرت شاهد نبرد پيروزمندانه سپاهيان اسلام به فرماندهى رسول اكرم (ص) عليه مشركان مغرور قريش بود. اين جنگ اولين درگيرى بزرگ ميان اسلام و شرك است. خسارتهاى وارد شده بر دشمن بسيار چشمگير بود و با درخاك شدن پاره‌هاى جگر مكه، اندوه فراوانى براين شهر سايه‌افكند؛ مدينه با از پاى درآوردن دشمنانش به درگاه خداوند بزرگ، گونه بر خاك مى‌ساييد و سجده شكر به جا مى‌آورد.

ابعاد پيامدهاى سياسى اين نبرد در درس پيش مورد بررسى قرارگرفت و بعد نظامى آن مضمون درس حاضراست.

آمادگى رزمى:

الف- روحيه طرفين‌

1- روحيه مسلمانان:

روحيه مسلمانان پيش از نبرد، يكسان نبود؛ عده‌اى كه جانشان از زلال وحى سيراب شده بود و هستى را در طبق اخلاص نهاده، به پيشگاه خداوند و پيامبرش تقديم كرده بودند، عشق به شهادت در دلها موج مى‌زد و در اين راه بر يكديگر پيشى مى‌گرفتند. يكى از مسلمانان براى رفتن به جبهه با پدرش به توافق نمى‌رسيد و مى‌گفت: «اگر حساب بهشت نمى‌بود، به نفع تو كنار مى‌رفتم و تو را برخود برمى‌گزيدم، و من آرزومندم كه در اين راه به شهادت برسم.» پدر نيز مى‌كوشيد تا خود به جبهه برود و به پسرش مى‌گفت: «بگذار من بروم و تو در كنار زنانت آرام بگير.» اما فرزند راضى نشد