2- نابودى كامل دشمن: بنى‌قريظه مدت 25 روز مقاومت كرد. در اين مدت درگيرى مهمى ميان طرفين روى نداد و فقط يك نفر از مسلمانان به دست يك زن يهودى كشته شد و تنها تيراندازان به يكديگر تير مى‌انداختند. با آنكه بنى‌قريظه آذوقه زيادى داشت و مى‌توانست بيش از اين پايدارى كند، اما در اين كار سودى نيافت و بدون هيچ قيد و شرطى خود را تسليم كرد. [1]

پس از گفتگوهايى كه ميان دو قبيله «اوس» و «خزرج» با رسول خد (ص) صورت گرفت، حضرتش موافقت كرد كه «سعدبن معاذ» رئيس اوس درباره بنى‌قريظه قضاوت كند. يهوديان نيز از اين كار استقبال كردند. با توجه به سابقه دوستى يهوديان و اوسيان در دوره جاهليت، آنها اميدوار بودند كه سعد رعايت آنان را بكند، اما حكم سعد چنين بود: مردان كشته شوند، اموال تقسيم‌گردد و زنان وكودكان به‌اسارت درآيند. اين حكم به اجرا درآمد و تعداد ششصد تن از بنى‌قريظه كشته‌شدند. به‌اين‌ترتيب، جنگ بنى‌قريظه بانابودى كامل‌دشمن پايان‌يافت. [2]

ب- كيفر قاتلان قاريان قرآن‌

پيش از اين گفتيم كه يكى از قبيله‌هاى عرب (بنى لحيان) تعداد زيادى از قاريان قرآن را كشتند. پيش از جنگ احزاب، رسول خدا (ص) موقعيت را براى گرفتن انتقام خون اين پاكان مناسب نمى‌ديد. پس از جنگ، حضرتش به قصد گرفتن انتقام، در رأس دويست جنگجوى مسلمان حركت كرد. هنگام حركت، مقصد غير از جاى اصلى اعلام شد. مبادا جاسوسها دشمن را آگاه سازند. پيامبر (ص) ابتدا به گورستان قاريان شهيد رفت و سپس به سوى دشمن حركت كرد. آن پليدها كه ياراى مقاومت در مقابل سپاهيان اسلام را در خود نديدند، به كوهها گريختند و از تيغ انتقام جستند. [3]

واقعه‌اى كه در اين جنگ رخ داد و نشانى ديگر از برترى نظامى مسلمانان است، ترس و وحشتى بود كه در ميان مكيان افتاد. از آنجا كه سپاهيان اسلام به مكه نزديك شده بودند، مردم شهر پنداشتند كه پيامبر (ص) به آنان حمله مى‌كند. بت‌پرستان به‌

[1] مغازِی، واقدِی، ج 2، ص 385.

[2] سِیره ابن هشام، ج 3، ص 251؛ مغازِی، واقدِی، ج 2، ص 391.

[3] مغازِی، ج 2، ص 405 ـ 407.