(مانند اليسار الاسلامى مصر) و يا با تأكيد بر جمهورى اسلامى ايران به عنوان تنها راه حل (مانند جبهه نجات اسلامى الجزاير علاقه‌مندى خود را براى برپا كردن يك حكومت اسلامى ابراز كرده‌اند. آيت اللَّه محمد باقر صدر هم قبل از شروع جنگ تحميلى در تلاش بود، رژيم عراق را سرنگون و يك حكومت اسلامى به شيوه حكومت ايران يعنى جمهورى اسلامى بر پايه ولايت فقيه به وجود آورد. [1]

برخى از حركت‌هاى ديگر اسلامى بر اساس اصل ولايت فقيه و قبول آن، از رهبرى انقلاب اسلامى ايران پيروى مى‌كنند. اين دسته از گروه‌ها، دو گونه‌اند. دسته‌اى كه از لحاظ عقيدتى و مذهبى خود را مقلد رهبرى انقلاب اسلامى ايران مى‌دانند (مانند جنبش امل در لبنان)، و دسته‌اى كه هم از لحاظ سياسى و هم مذهبى از رهبرى انقلاب اسلامى ايران تبعيت مى‌كنند (مانند جنبش حزب اللَّه لبنان). [2]

بيدارى اسلامى‌

دانيل لرنر- از نويسندگان غربى- در 1964 م. گفته بود كه اسلام در برابر تجددگرايى يا مدرنيزاسيون كاملًا بى دفاع است. به دنبال پيروزى انقلاب اسلامى در 1979 م.، دولت امريكا اسلام گرايى را از عوامل نابودى جهان خواند، و بيدارگران مسلمان را رزمندگان جنگى دانست كه سايروس ونس وزير خارجه وقت آمريكا، از آن با تعبير «جنگ اسلام و غرب» ياد كرد كه در صورت وقوع، احتمالًا مى‌تواند منافع امريكا را به مخاطره اندازد. در عين حال، رهبران اتحاد جماهير شوروى سابق، نيز ترس خويش از بيدارى اسلامى و خطرات آن براى شوروى را كتمان نكردند. بعدها يك تحليل گر آمريكايى از بيدارى اسلامى به عنوان انتفاضه جهانى ياد كرد. لارونس از ديگر انديشمندان غربى در 1990 م. بيدارى اسلامى را ضربه انقلاب ايران ناميد. هانتينگتون هم در 1993 م. گفته است: بلوك اسلامى، بيدار شده و

[1] . حميد احمدى، "انقلاب اسلامى و جنبش‌هاى اسلامى در خاورميانه عربى،" مجموعه مقالات پيرامون جهان سوم (تهران: سفير، 1369) ص 156-117

[2] . دستاوردهاى عظيم انقلاب شكوهمند اسلامى در گستره جهان، ص 47-3