را به رهبر برگزيده و الهى وا مى‌گذارند. در واقع حاكميت الهى به صورت اراده امام تجلى مى‌يابد و مرزهاى اعتبارى و قراردادى موجود و حاكم بر دنياى كنونى زايل مى‌شود. [1]

ويژگيهاى نظام جهانى مطلوب اسلامى با ويژگى‌هاى نظام‌هاى گذشته، حال و حتى نظامهاى احتمالى آينده قابل مقايسه نيست. ممكن است، ويژگى‌هاى اين نظام‌ها، شباهت‌هاى ظاهرى، لفظى و شكلى داشته باشد، ولى از لحاظ محتوايى هيچ شباهتى با هم ندارند. اين نظامى است كه انقلاب اسلامى مروّج و منادى آن در جهان است و به علت ويژگى‌هاى الهى و انسانى اش به بديل جهانى شدن مزورانه و فريبكارانه غربى درآمده است و به همين علت سردمداران جهانى شدن غربى، انقلاب اسلامى را تنها رقيب خود معرفى كرده‌اند، زيرا در صدد است ارزش‌هاى جديدى را در پهنه اداره جهان جايگزين ارزش‌هاى قبلى نمايد.

ترويج دين گرايى‌

در قرن بيستم كمونيسم و فاشيسم به عنوان ايدئولوژى‌هاى سكولار برآمده از جهان مسيحيت غربى سر برآوردند. با شكست فاشيسم (1324/ 1945) و كمونيسم (1370/ 1991) نظام ليبرال دموكراسى خود را بى‌رقيب مى‌ديد، اما انقلاب اسلامى نظام ليبرال دموكراسى را به چالش طلبيد، زيرا رويداد انقلاب اسلامى، نظريه و تئورى پردازان ليبرال كه معتقد بودند همه جوامع با مدرن شدن، بى دين مى‌شوند، و دين به تدريج اهميت سياسى اجتماعى خود را از دست مى‌دهد را باطل ساخت. به بيان ديگر، مدت‌ها در رابطه با توسعه اجتماعى اعتقاد بر اين بود كه ملت‌ها به طور اجتناب‌ناپذير، همزمان با مدرن شدن سكولار مى‌شوند، ولى انقلاب اسلامى پيام و ارزش ديگرى را به جهان عرضه كرد و آنكه: اجتماعاتى كه به دين روى مى‌آورند لزوماً همگام با مدرن شدن سكولار نمى‌شوند. به همين دليل، هم در كشورهاى پيشرفته، و هم در جهان در حال توسعه، تعداد كثيرى از مردم معتقد شدند كه مى‌توانند با عضويت در گروه‌ها و يا جنبش‌هاى دينى، به طور مؤثرترى هدف‌هاى مادى و معنوى خود را دنبال كنند. [2]

[1] . بريان وايت، ريچارد ليتل و ميشل اسميت، "دين در جهان،" ترجمه منيژه جلالى، روزنامه همشهرى (20 فروردين 1381) ص 6

[2] . جميز كرث، "مذهب و جهان،" ترجمه حميد بشريه، ماه نامه دانشگاه در آئينه مطبوعات، شماره 89 (12 اسفند 1380) ص 15