مسجد الاقصا را بنا كرد. از آن پس بارها مسجد بر اثر زلزله خسارت ديد و بازسازى شد. در دو نوبت هم به وسيله مسيحيان و يهوديان مورد تعرض قرار گرفت و صدمه ديد. بار نخست به سال 1118 ميلادى بود كه مسيحيان مسجد را در جنگ صليبى اول مورد تهاجم قرار داده و بخشهايى از آن را محل انبار وسايل و لوازم خود ساختند و هنگام حمله به شهر، هزاران تن از مسلمانان را در آنجا به شهادت رساندند. 88 سال بعد مسجد الاقصى به روزگار صلاح‌الدين ايوبى بار ديگر به دست مسلمانان افتاد و تعمير و بازسازى گرديد. [1]

بار دوم، مسجد الاقصى در سال 1969 م در آتش قهر و كينه يهوديان سوخت؛ در اين سال صهيونيستها مسجد الاقصى را به آتش كشيدند كه بر اثر آن گنبد مسجد خسارت ديد و منبر بسيار زيباى صلاح‌الدين با هشتصد سال قدمت سوخت. اين نوبت نيز سراسر جهان اسلام براى بازسازى مسجد الاقصى بسيج گرديد و معماران و مهندسان بسيارى به آن جا گسيل شدند و آن را بازسازى كردند. [2]

ساختمان كنونى مسجد الاقصى 5/ 81 متر طول و 5/ 54 متر عرض دارد. سمت شمالى مسجد از بيرون هفت ايوان طاق‌نماى بسيار زيبا دارد كه همه از سنگ تراش ساخته شده‌اند. درب بزرگ ورودى مسجد، در ايوان ميانى قرار دارد كه از ديگر ايوانها بلندتر است و طاق‌نمايى بلندتر از ديگر طاق‌نماها دارد؛ و بر روى آن نيز طاق‌نماهايى كوچك‌تر باستونهاى مرمرين زيبا تعبيه شده است. [3]

داخل مسجد نيز شش رديف ستون آزاد و دو رديف ستون جانبى متصل به ديوارهاى شرقى و غربى وجود دارد. سقف مسجد در بخش ميانى به شكل شيروانى و در ديگر بخشها طاق‌نما مى‌باشد. دو رديف ستونهاى ميانى و سقف شيروانى شكل روى آنها از ديگر قسمتها بلندتر است. برخى از ستونهاى قسمت غربى مسجد كه قديمى‌ترين قسمت مسجد نيز به شمار مى‌آيند از سنگ و آجر ساخته شده و پهناى بيشترى دارند. ابعاد اين ستونها 3* 2 متر است و با گچ نماكارى شده‌اند. در قسمتهاى مركزى و شرقى مسجد، ستونهاى سنگى و از بهترين نوع سنگهاى مرمر درخشان و شفاف جهان هستند كه به رنگهاى گوناگون سياه، سبز، بنفش، سفيد شيرى، كبود

[1] . همان، 106-107

[2] . همان، 109-111

[3] . همان، ص 117