را پابرجا داشت ضربت على (ع) در اين روز بود. و خداوند خواست تا اين افتخار بى‌نظير نصيب على (ع) گردد و پيامبر گرامى اسلام (ص) و مسلمانان بدست على (ع) پيروز و سرافراز شوند.

شجاعت و فضيلت على (ع) در جنگ خيبر

در يكى از جنگ‌هايى كه ديگران براى شكست دشمن و كسب پيروزى اسلام از على- (ع) البته به دستور پيامبر (ص)- پيشى جستند، جنگ با يهوديان خيبر بود كه سنگرها و دژهاى بسيار مستحكم داشتند و نفوذ كردن بر آنها كار ساده‌اى نبود. مسلمانان، اين دژها را محاصره كرده و تا چند روزباحمله‌هاى پى‌درپى، كارى از پيش نبردند. در يكى از روزها «ابوبكر» مأمور فتح گرديد و بهمراه سپاهى با پرچم سفيد پيش رفتند امّا پس از مدتى بدون نتيجه برگشتند. روز ديگر فرماندهى لشكر به عهده «عمر» واگذار شد. او نيز همانند ابوبكر بدون موفقيت برگشت و حتى طبرى [1] نقل مى‌كند كه پس از بازگشت از صحنه نبرد، با توصيف دلاورى و شجاعت فرمانده دژ «مرحب»، ياران پيامبر (ص) را مرعوب مى‌ساخت. اين وضع، پيامبر و سرداران اسلام را سخت ناراحت كرده بود. در اين لحظات پيامبر (ص)، افسران و دلاوران ارتش را گرد آورد و جمله ارزنده‌اى را كه در صفحات تاريخ ضبط است، فرمود:

«لأُعْطِيَنَّ الرَّايَةَ غَداً رَجُلًا يُحِبُّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ يُحِبُّهُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ يَفْتَحُ اللَّهُ عَلى‌ يَدَيْهِ لَيْسَ بِفَرَّار» [2]؛

اين پرچم را فردا بدست كسى مى‌دهم كه خدا و پيامبر را دوست دارد و خدا و پيامبر او را دوست مى‌دارند و خدا اين دژ را بدست او مى‌گشايد. او مردى است كه هرگز پشت به دشمن نكرده و از صحنه نبرد فرار نمى‌كند.

[1] . تاريخ طبرى، ج 300/2 (به نقل از فروغ ابديت، ج 2، ص 249).

[2] . تاريخ طبرى، ج 2، ص 300 (به نقل از همان). و براى آگاهى بيشتر از روايت با اندكى تفاوت در متن و سند، ر. ك: (مسند احمدبن‌حنبل، ج 1، ص 99 و ج 5، ص 358؛ صحيح بخارى، ج 4، ص 20 و ج 5، ص 76؛ صحيح مسلم، ج 7، ص 120 و 121؛ و...)