عمرو بن عبدود بدست يگانه رادمرد تاريخ بشريّت، على بن ابى‌طالب (ع) از پاى در آمد، سپاه كفر براى هميشه خوار و ذليل گشت. پس از اين پيروزى عظيم و سرنوشت‌ساز بود كه رسول خدا (ص) فرمود:

«ضَرْبَةُ عَلِىّ يَوْمَ الْخَنْدَقِ أَفْضَلُ مِنْ عِبادَةِ الثَّقَلْينِ»؛ [1]

ضربه‌اى كه على (ع) در روز خندق (بر پيكر عمرو بن عبدود) وارد آورد از عبادت جن و انس برتر است.

و فرمود: «اليوم نَعْزُوهُمْ وَلا يَعْزُونَنا»؛ امروز مشركين را به خاك عزا نشانديم و آنها نتوانستند.

و طبق روايتى ديگر فرمود:

«بَشَّرْ يا عَلِىُّ، فَلَوْ وُزِنَ اليومَ عَمَلُك بِعَمَلِ أمّةِ مُحَمَّدٍ لَرَجَحَ عَمَلُكَ بِعَمَلِهم ...» [2]؛

اى على بشارتت باد كه اگر امروز اين كار تو با كار تمام امّت محمّد سنجيده شود، همانا كار تو نسبت به كار تمام آنها برتريت دارد.

حذيقة بن يمان گويد:

«لَقَدْ أَيَّدَ اللَّهُ تباركَ و تَعالى‌ رَسُولَهُ وَ المؤمنينَ بِعَلىّ بنِ ابى‌طالِبٍ فى مَوْقِفَيْنِ، لَوْجُمِعَ جميعُ أَعْمالِ المُؤْمِنينَ لَما عَدلَ بِهِما، يَوْمِ بَدْرٍ وَ يَوْمِ الْخَنْدَقِ ...» [3]؛

همانا خداوند متعال پيامبرش و ايمان آورندگان را بوسيله على بن ابى‌طالب (ع) در دو جا تقويت و پشتيبانى نمود كه اگر تمامى اعمال انسان‌هاى مؤمن روى هم جمع شوند، هرگز با ضربه‌هاى على (ع) در روزهاى بدر و خندق برابرى نكنند.

اگر ضربت على در روز خندق نبود، اثرى از اسلام و قرآن نبود كه مسجدى باشد و نماز و عبادتى برپا باشد. اگر ضربت على (ع) در روز خندق نبود، ديگر اثرى از حوزه و روحانى، روزه و شريعت نبود و تنها چيزى كه اسلام را تا قيامت تداوم بخشيد و عبادات‌

[1] . رحمانى همدانى، الامام على (ع)، ص 606؛ احمدى ميانجى، مواقف الشيعه، ج 3، ص 123.

[2] . محمد بن عبداللّٰه اسكافى، المعيار و الموازنه، تحقيق محمد باقر محمودى، چاپ بيروت، 1402 ه‌. ق: ص 91. (به نقل از شواهد التنزيل، ج 2، ص 6 و 9)؛ ر. ك: بحارالانوار، ج 20، ص 216.

[3] . همان منبع.