على (ع) يگانه پيشتاز در ايمان‌

كيست كه غير از على (ع)، ديگرى را در پيشتاز بودن و سبقت در ايمان بشناسد در حاليكه خدا على (ع) را به عنوان اوّلين مؤمن اين امّت معرفى مى‌كند و مى‌فرمايد.

(وَ ألسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ أُولئِكَ الْمُقَرَّبُونَ) [1]

رسول خدا (ص) او را به عنوان اوّلين ايمان آورنده مى‌شناسد:

تاريخ به سوگند گواهى مى‌دهد كه على (ع) نخستين مردى بود كه به پيامبر (ص) ايمان آورد و على (ع) اين شهادت به حق را تصديق مى‌كند و در سخنان خويش در راستاى ترسيم خط هدايت و امامت و تشخيص حق از ناحق، مردم آن زمان را از اين حقيقت آگاه مى‌سازد و در كنار ديگر فضايل خود، سبقت و پيشى در ايمان را بارها و بارها و با صدايى رسا و بيانى شيوا اعلام مى‌نمايد تا بر همگان حجت تمام گردد.

امام (ع) در يكى از سخنانش از آمدن كسى پس از خودش خبر مى‌دهد كه بر مردم حكومت مى‌كند و آنها را به دشنام دادن آن حضرت و بيزارى جستن از او مجبور مى‌سازد. امام (ع) يارانش را از بيزارى جستن از خود بر حذر مى‌دارد و مى‌فرمايد:

«... وَ أَمَّا الْبَرَاءَةُ فَلَا تَتَبَرَّأُوا مِنّىِ، فَإِنّىِ وُلِدْتُ عَلَى الْفَطْرَةِ، وَ سَبَقْتُ إِلَى اْلَايمَانِ وَالْهِجْرَةِ» [2]؛

[1] . سوره واقعه (56)/10 و 11 و نيز ر. ك: امينى، الغدير، ج 1، ص 196 و ج 4، ص 63؛ نمازى، مستدرك سفينة البحار، ج 5، ص 284 و...

[2] . نهج‌البلاغه، خطبه 57.