درس نهم:

ماهيت نهضت انبيا

پيامبران، برگزيدگان خاص الهى براى انجام مأموريت مهم تبيين حق و حاكميت بخشيدن به آن هستند. براى بررسى مأموريت مهم و نهضت مستمرّ پيامبران، ابتدا بايد به تبيين حق و باطل و مشخص كردن مظاهر آن بپردازيم.

حق و باطل‌

حق يعنى چيزى كه واقعيت خارجى دارد و ثابت و زوال‌ناپذير است. بنابراين، حق فقط خداوند است و آن چه كه از حضرت حق نشأت بگيرد [1] و مظهر او باشد يا ما را به او برساند؛ وجود جهان حق است؛ چون فعل خدا و مظهر اوست؛ قرآن حق است چون كلام خداست و پيامبران حق‌اند، چون رسول خدايند؛ اعتقادات صحيح و اخلاق متعالى و اعمال صالح حق‌اند چون رساننده به خدايند.

در مقابل، خدايانِ مشركان باطل‌اند؛ زيرا واقعيت ندارند و فقط موجوداتى توهمى و ساخته ذهن مشركان‌اند؛ اديان و مكاتب غير الهى همه باطل‌اند؛ زيرا از خداوند نشأت نگرفته‌اند و محصول جعل و تحريف انسانند؛ عقايد، اخلاق و اعمال كافران و مشركان باطل است [2]، چون رساننده به حق و مطابق امر و دستور حق تعالى نيستند.

[1] - بقره (2)، آيۀ 147؛ يونس (10)، آيۀ 32؛ حج (22)، آيۀ 62؛ لقمان (31)، آيۀ 30 و...

[2] - اعراف (7)، آيۀ 139