ابراهيم (ع) در مركز حكومت نمروديان، موسى‌ در مصر و مركز حكومت فرعونى، عيسى (ع) در بيت‌المقدس؛ مركز دينى، سياسى و حكومتى يهود و پيامبر اسلام در مكه؛ مركز اعراب بدوى و واسطه مهم بين راه تجارى يمن- شام- ايران، مبعوث مى‌شوند.

از جنبه دوم، وظيفه پيامبران دعوت مردم به قيام و مبارزه عليه طاغوت‌ها و مستكبران و تشكيل دادن حكومت و اقامه قسط و عدل است.

(لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ ...)

(حديد: آيه 25)

به راستى ما پيامبران خود را با دلايل آشكار روانه كرديم و با آنها كتاب و ترازو را فرود آورديم تا مردم به انصاف برخيزند.

پيامبران وظيفه دارند مردم را به اين قيام مقدس و حيات‌بخش دعوت كنند و آنان هم به حكم ايمان وظيفه دارند اين دعوت حياتبخش را اجابت كنند و به رهبرى انبيا براى تحقق بخشيدن به حكومت عدل و ريشه‌كن ساختن ظلم و جور قيام كنند:

(يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ ...) (انفال: آيه 24)

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، چون خدا و پيامبر شما را به چيزى فراخواندند كه به شما حيات مى‌بخشد، آنان را اجابت كنيد.

اگر مردم دعوت انبيا را اجابت كردند، آنان وظيفه دارند رهبرى را عهده‌دار شوند و حكومت تشكيل دهند و به اقامه قسط و عدل بپردازند، ولى اگر مردم اين دعوت را اجابت نكردند، پيامبران اجازه ندارند به زور بر آنان حاكم شوند و آنان را به سوى سعادت دنيا و آخرت ببرند. [1] آنان موظف‌اند اين دعوت را تكرار كنند و از اجابت مردم مأيوس نشوند و در راه اين دعوت هر خوف و خطرى را بپذيرند. اين سخن نوح (ع) است:

[1] - نور (24)، آيۀ 54؛ نساء (4)، آيۀ 80