همچنين رسول اكرم (ص) در روايات متعدّدى، جانشينان دوازده‌گانه خود را معرفى كرده و نام و لقب آنان را نيز ذكر فرموده كه نخستين آنان حضرت امام على (ع) و آخرينشان حضرت حجة بن الحسن المهدى (عج) است و براى تداوم نظام اسلامى در زمان غيبت امام معصوم نيز پيش‌بينى لازم از سوى پيامبر و امامان (ع) صورت گرفته است. رسول خدا (ص) در سخن زيبا و گويايى، عالمان را وارثان (علم و مقام) خويش معرفى كرده و فرموده است:

«الْعُلَماءُ وَرَثَةُ الْانْبِياءِ» [1]

امير مؤمنان (ع) نيز فرموده است:

«... انَّ مَجارِىَ الْامُورِ وَالْاحْكامِ عَلى‌ ايْدِى الْعُلَماءِ بِاللَّهِ الْامَناءِ عَلى‌ حَرامِهِ وَ حَلالِهِ ...» [2]

همانا اداره امور و اجراى احكام الهى به دست عالمان ربّانى است كه امين بر حرام و حلال خدايند.

امام راحل در تبيين اين روايت مى‌فرمايد:

اينكه مى‌فرمايد مجارى امور در دست علما است براى دو سال و ده سال نيست و فقط نظر به اهالى مدينه نيست. از خود روايت و خطبه معلوم مى‌شود كه حضرت امير (ع) نظر وسيعى دارد، نظر به يك امّت بزرگ است كه بايد به حق قيام كند. [3]

همچنين امام راحل (ره) با بررسى روايات مربوط به حكومت اسلامى و ولايت فقيه چنين نتيجه‌گيرى مى‌كند:

امام صادق (ع) علاوه بر دادن طرح، نصب هم فرموده‌اند ... آن حضرت به فكر آينده بودند ...

فكر امّت بوده، فكر بشر بوده، فكر همه عالم بوده است؛ مى‌خواسته بشر را اصلاح كند و قانون‌

[1] - اصول كافى، ج 1، ص 34

[2] - بحارالانوار، ج 100، ص 80

[3] - ولايت فقيه، ص 148-149