نيز، پس از طى دوران محنت و محروميت و سپرى شدن روزگار غيبت و انتظار، ظهور مى‌كند و بسان خورشيدى جهان پر از فتنه به ستوه آمده از ظلم و ستم و بى‌عدالتى را با پرتو حياتبخش عدالت، زنده مى‌كند. [1]

5- خروج دجّال: از جمله نشانه‌هاى ظهور، خروج دجّال است. «دجّال» از ريشه «دجل» به معناى دروغگو و حيله‌گر است. براساس آنچه از ظاهر روايات استفاده مى‌شود، دجال فردى است كه در آخرالزمان و پيش از قيام مهدى (عج) خروج مى‌كند و با انجام كارهاى شگفت‌انگيز جمع زيادى از مردم را مى‌فريبد. [2]

در برخى روايات از «دجال‌ها» سخن به ميان آمده است و اين احتمال را تقويت مى‌كند كه دجال نام شخص معينى نيست بلكه هر كسى كه با ادعاهاى پوچ و بى‌اساس و با توسل به حيله‌گرى و نيرنگ درصدد فريب مردم باشد، دجال است. چنان‌كه پيامبر (ص) فرمود:

قيامت، برپا نمى‌شود، تا وقتى كه مهدى (عج) از فرزندانم قيام‌كند و مهدى (عج) قيام نمى‌كند، تا وقتى كه شصت دروغگو خروج كنند و هر كدام بگويد: من پيامبرم! [3]

بر اين اساس، مى‌توان گفت ما دو نوع دجال داريم: يكى همان دجال حقيقى و واقعى كه پس از همه دجال‌ها مى‌آيد و در دروغگويى و حيله‌گرى و مردم فريبى سرآمد است و ديگرى گروهى شيّاد و دروغگويند كه دست به فريبكارى و گمراهى مردم مى‌زنند.

رجعت‌

رجعت در لغت به معناى «بازگشت» است و در اصطلاح بر بازگشت گروهى از انسان‌ها پس از مرگ و پيش از رستاخيز اطلاق مى‌شود كه همزمان با نهضت جهانى مهدى موعود (عج) صورت مى‌گيرد. [4]

[1] - چشم به راه مهدى (عج)، جمعى از نويسندگان مجلۀ حوزه، ص 310

[2] - ر. ك: بحارالانوار، ج 52، ص 193

[3] - الارشاد، شيخ مفيد، ج 2، ص 371

[4] - شيعه پاسخ مى‌دهد، سيد رضا حسينى‌نسب، ص 47