را آماده سازند و در حمايت از آن منجى بزرگ به جهاد برخيزند. به تعبير استاد شهيد مرتضى مطهرى:

در روايات اسلامى سخن از گروهى زبده است، كه به محض ظهور امام، به آن حضرت ملحق مى‌شوند. بديهى است كه اين گروه ابتدا به ساكن خلق نمى‌شوند. و به قول معروف از پاى بوته هيزم سبز نمى‌شوند. معلوم مى‌شود در عين اشاعه و رواج ظلم و فساد، زمينه‌هايى عالى وجود دارد كه چنين گروه زبده را پرورش دهد. اين خود مى‌رساند كه نه تنها حق و حقيقت به صفر نرسيده است، بلكه فرضاً اگر اهل حق از نظر كميت قابل توجه نباشند، از نظر كيفيت ارزنده‌ترين اهل ايمان‌اند و در رديف ياران سيد الشهداء. [1]

4- طلوع خورشيد از مغرب: از جمله نشانه‌هاى ظهور كه در روايات به آن اشاره شده است، طلوع خورشيد از مغرب است. اگر معناى ظاهر مُراد باشد، اين أمر مستلزم در هم ريختن و از هم پاشيدن نظم جهان و تغيير در حركت منظومه شمسى خواهد بود كه اين، با اصول حاكم بر نظام طبيعت ناسازگار است، افزون بر اينكه به طور قطع حضرت مهدى (عج) بر روى همين زمين، حكومت جهانى خويش را تشكيل مى‌دهد. [2] از اين رو، به نظر مى‌رسد طلوع خورشيد از مغرب، معناى كنايى دارد و در حقيقت ظهور حضرت مهدى (عج) به طلوع خورشيد از غروبگاهش تشبيه شده است. چنان‌كه فيض كاشانى در كتاب وافى، مى‌گويد:

گويا، طلوع خورشيد از مغرب، كنايه از ظهور حضرت مهدى (عج) است، همان‌گونه كه از برخى اخبار هم استفاده مى‌شود. [3]

همان‌گونه كه خورشيد، پس از آن كه چهره در نقاب شب فرو مى‌كشد و دوباره پرده‌هاى سياهى را مى‌درد و طليعه روشن آن از كرانه‌هاى افق پرتو افشانى مى‌كند، حضرت مهدى (عج)

[1] - قيام و انقلاب مهدى، ص 66

[2] - كتاب الغيبة، نعمانى، ص 252

[3] - وافى، ج 2، ص 446