دو نشانه، پيش از قيام مهدى (عج) پديد خواهد آمد كه از زمان هبوط آدم (ع) در زمين بى‌سابقه است: گرفتن خورشيد در نيمه ماه رمضان و گرفتن ماه در آخر آن. [1]

2- به اهتزاز درآمدن پرچم‌هاى سياه از خراسان: اين حادثه در منابع دينى به عنوان نشانه ظهور بيان شده و مضمون روايات در اين باره اين است كه پيش از ظهور مهدى (عج) در منطقه خراسان [خراسان قديم شامل: قسمت‌هايى از ايران، افغانستان، تركمنستان، تاجيكستان و ازبكستان‌] انقلابى بر پا مى‌شود و مردم در حالى كه پرچم‌هاى سياه را به اهتزاز درآورده‌اند، به حركت درمى‌آيند؛ اينان در زمان ظهور هم هستند و حضرت آنان را به سوى خود فرامى‌خواند. [2]

3- فراگير شدن ظلم و ستم در جهان: از نشانه‌هاى معروف ظهور حضرت مهدى (عج) فراگير شدن ظلم و جور است. چنان‌كه از آن حضرت نقل شده است:

«عَلامَةُ ظُهُورى‌ كَثْرَةُ الْهَرْجِ وَ الْمَرْجِ وَالْفِتَنِ ...» [3]

نشانه آشكار شدن من، زياد شدن هرج و مرج و فتنه‌ها و آشوب‌هاست.

زياد شدن گناهان و مفاسد اخلاقى و اجتماعى در ميان مردم در واقع نوعى از فراگيرى ظلم و جور است؛ به‌گونه‌اى كه بدى‌ها بر خوبى‌ها و ضد ارزش‌ها بر ارزش‌ها غلبه مى‌كند و لهيب آتش فساد و تباهى، دامن همه را فرامى‌گيرد و جامعه انسانى در باتلاق فساد و انحطاط فرو مى‌رود. افزون بر اين، گسترش حاكميت استكبار بر زمين و در استضعاف و محروميت قرار دادن پيروان حق، نمود ديگرى از بى‌عدالتى و زياد شدن ظلم و جور است؛ در اين هنگام مهدى (عج) ظهور مى‌كند و دنيا را پر از عدل و داد مى‌كند.

سخن از زياد شدن ظلم و جور و كم شدن افراد صالح است، نه اين كه همه مردم كافر شوند يا افراد صالح هيچ نباشند. در همان زمان، كه همه جا را تباهى فرا گرفته و ابرهاى تيره گناه و فساد سايه افكنده، افراد پاكباخته، متعهد و صالحى هستند كه زمينه قيام آن حضرت‌

[1] - كتاب الغيبة، محمد ابراهيم نعمانى، ص 271

[2] - ر. ك: بحارالانوار، ج 52، ص 217

[3] - همان، ج 51، ص 320