1- خداجويى: خداجويى و توحيد، سرلوحه عقايد و خصال ياران مهدى است. آنان خدا را به شايستگى شناخته و همه وجودشان غرق جلوه نور ايزدى است. شوق ديدار محبوب، دل‌هايشان را به وجد آورده و در اشتياق وصل او، شب و روز نمى‌شناسند. امام صادق (ع) درباره اينان مى‌فرمايد:

مردانى كه گويا دل‌هايشان پاره‌هاى آهن است ... غبار ترديد در ذات مقدس خداى، خاطرشان را نمى‌آلايد ... همانند چراغ‌هاى فروزانند، گويا دل‌هايشان نور باران است. از ناخشنودى پروردگارشان هراس دارند. براى شهادت دعا مى‌كنند و آرزومند كشته شدن در راه خدايند. [1]

2- عبادت و بندگى: ياران مهدى (عج)، مردان عبادت و نيايش، شيران روز و نيايش‌گران شب هستند؛ آن هم نيايشى عارفانه و پاكبازانه. روح بندگى و راز و نياز با جانشان در هم آميخته و همواره خود را در محضر خدا مى‌بينند؛ به بيان امام باقر (ع):

گويا قائم و يارانش را در نجف اشرف مى‌نگرم، توشه‌هايشان به‌پايان رسيده و لباس‌هايشان مندرس گشته است، جاى سجده بر پيشانيشان نمايان است، شيران روز و راهبان شب‌اند. [2]

3- شجاعت: ياران مهدى (عج)، دل‌هايى چون پولاد دارند و از انبوه دشمن، هراسى به دل راه نمى‌دهند. ايمان به هدف همه وجودشان را تسخير كرده و عشق به خاندان پيامبر (ص) به بازوانشان قوت بخشيده است. شجاعت بى‌نظيرشان، ترس را بر دل‌هاى مستكبران چيره ساخته آنچنان كه پيشاپيش راه گريز پيش مى‌گيرند. امام باقر (ع) در توصيف شجاعت اينان مى‌فرمايد:

دل‌هايى چون پولاد دارند. از هر سو تا مسافت يك ماه راه، ترس بر دل‌هاى دشمنان سايه مى‌افكند. [3]

[1] - بحارالانوار، ج 52، ص 308

[2] - همان، ج 51، ص 7

[3] - همان، ج 52، ص 343