6- تأمين آزادى‌ها و حقوق شهروندان‌

از ديدگاه اسلام، انسان آزاد آفريده شده و هيچ كس حق ندارد اين حق را از او سلب كند:

«لا تَكُنْ عَبْدَ غَيْرِكَ وَ قَدْ جَعَلَكَ اللَّهُ حُرّاً.»

بنده (انسان) ديگرى مباش، در حالى كه خداوند تو را آزاد آفريده است.

نيز در اسلام، انسان‌ها صرفنظر از رنگ، نژاد، مقام، سن، جنس و غير آن از حرمت و احترام فوق‌العاده‌اى برخوردارند، به طورى كه كشتن يك انسان بى گناه به منزله كشتن همه مردم دنيا تلقى شده، كيفر و مجازات بسيار سنگينى در دنيا و آخرت در پى دارد [2].

بر اين اساس حقوق و آزادى‌هاى شهروندان مسلمان و غير مسلمان محترم بوده و بايد رعايت شود.

به موازات همين تفكر مترقى و بالنده، در قانون اساسى جمهورى اسلامى ايران، مسؤولان و نهادهاى جمهورى اسلامى بر رعايت حقوق و آزادى افراد زير مجموعه حكومت اسلامى و تأمين امنيت و آزادى لازم براى اظهار عقيده و بيان نظرات آنان- با هر نوع گرايش فكرى و سياسى كه دارند- موظف شده‌اند، مگر اين كه بخواهند از آزادى سوء استفاده كرده و توطئه بكنند. [3]

[1] - نهج‌البلاغه، صبحى صالح، نامه 31، ص 401

[2] - ر. ك. مائده (5)، آيۀ 32

[3] - از جمله اصول قانون اساسى دال بر حقوق و آزادى‌هاى افراد و گروه‌ها و ضرورت پاسدارى از آنها توسط حكومت جمهورى اسلامى ايران، عبارت است از: اصول دوم، سوم، ششم، نهم، دهم، سيزدهم، چهاردهم، نوزدهم، بيستم، بيست و يكم، بيست و دوم، بيست و سوم، بيست و چهارم، بيست و هفتم، سى و هفتم و غير آن.

از جمله وظايف و رسالت‌هاى خطيرى كه اسلام برعهدۀ مسؤولان نظام اسلامى گذاشته كه آنها را بر رعايت حقوق و آزادى‌هاى افراد زير مجموعه حكومت اسلامى، ملزم مى‌كند، پاسخگو بودن حاكمان در برابر خدا و خلق اوست، كه در صورت كوتاه آمدن در اين امر و تجاوز به حقوق شهروندان، كيفر سخت الهى در انتظارشان خواهد بود