راه مبارزه و مقابله معقول سياسى و اقتصادى با دشمن، اين است كه به تلاش و كوشش لازم در ميادين سياسى و اقتصادى پرداخته شود و از لحاظ تكنولوژى و صنعت و اقتصاد به خودكفايى رسيده، راه‌هاى تسلط دشمن، كه به دليل نياز و وابستگى سياسى- اقتصادى فراهم مى‌شود از راه تأمين در داخل و خودكفايى اقتصادى مسدود گردد.

تا زمانى كه اين‌گونه وابستگى‌ها و نيازمندى‌ها به خارج، به‌ويژه به قدرت‌هاى بزرگ سياسى، نظامى و اقتصادى وجود دارد، سخن از استقلال، دفاع و مبارزه سياسى- اقتصادى با دشمنان شعارى بيش نخواهد بود؛ چنان كه امام راحل نيز به‌طور مكرر و مؤكد در طول حيات پربركتشان به نقش و اهميت استقلال سياسى- اقتصادى و قطع وابستگى در اين زمينه‌ها تصريح مى‌كردند [1] و در يك اقدام عملى، دستور تشكيل «جهاد سازندگى» را در همه ابعاد اقتصادى صادر كردند و پيوسته تا زنده بودند ضمن قدردانى از تلاش و كوشش جهادگران عرصه اقتصادى، بر تداوم جدى و همه‌جانبه «جهاد سازندگى» اصرار مى‌ورزيدند.

3- دفاع فرهنگى

در ميان انواع هجوم‌هاى غير نظامى دشمنان، هجوم فرهنگى از همه آنها خطرناك‌تر و خسارت‌بارتر است؛ زيرا در اين نوع حمله، دشمن با ترويج فساد و فحشا، افكار عمومى، به‌ويژه افكار و اخلاق نسل جوان را منحرف و آلوده كرده، ارزش‌ها، آرمان‌هاى مقدس دينى، عزت و شرف مسلمانان را مورد هجوم قرار مى‌دهد تا مسلمانان را همرنگ خود كرده و در نتيجه راه نفوذ و سلطه‌اش را هموار سازد. قرآن كريم به اين مطلب اشاره كرده و مى‌فرمايد:

(وَدُّوا لَوْ تَكْفُرُونَ كَما كَفَرُوا فَتَكُونُونَ سَواءً) (نساء: 89)

آنان آرزو مى‌كنند كه شما هم مانند ايشان كافر شويد و مساوى يكديگر باشيد.

[1] - ر. ك. تحريرالوسيله، ج 2، ص 327، رساله نمونه، (سياسى، حقوقى)، ج 4، به‌ويژه ص 184-188، ج 2 (مسائل‌اقتصادى)، به ويژه ص 21-30