به همين معناى مدارا كردن و كنار آمدن با ديگران است. اما كسانى بوده و هستند كه از اين واژگان مقدس و درست دينى- فرهنگى، همچون ديگر مفاهيم دينى، سوء برداشت كرده و به تحريف آن دست زده‌اند و معنايى از آن ارائه كرده‌اند كه مخالف با مفهوم مورد نظر در دين مى‌باشد كه در بالا به آن اشاره شد.

توضيح آن‌كه اباحى‌گرى (: تساهل و تسامح منفى) در عصر جديد رهاورد تفكر وارداتى «ليبراليسم» است كه در غرب همزمان و همراه با «اومانيسم»، «سكولاريسم» و ... پيدا شده است و نقطه تلاقى همه، ليبراليسم است كه به معناى آزادى مطلق در تمام ساحت‌هاى زندگى و روا دانستن هرگونه عملى براى انسانِ نشسته بر جايگاه خدايى و جايگزين خدا در زمين است.

برخى از پيامدهاى تلخ و ناپسند اباحى‌گرى و تفكر ليبراليستى، عبارت است از:

1- عرفى شدن مفاهيم دينى: به اين معنا كه دين و مسائل دينى تابع شرايط عرفى و سليقه‌هاى افراد مى‌شود و آنها هر طور كه خواستند و صلاح ديدند عمل كنند و به تبيين آن بپردازند و كسى هم حق اعتراض نداشته باشد؛ چون ضد دموكراسى و آزادى و خشونت‌طلب معرفى مى‌شود!

2- ظهور آزادى هاى مطلق در جامعه، كه موجب بى‌بند و بارى، شكستن حريم‌ها و خدشه‌دار شدن قداست‌هاى دينى، فرهنگى و اجتماعى مى‌شود.

3- رواج روزافزون فحشا، منكرات و فساد در جامعه.

4- از بين رفتن خط قرمزها (و مرزهاى خوبى و بدى) و جايگزين شدن ضد ارزش‌ها به جاى ارزش‌هاى اصيل دينى و فرهنگى. [1]

[1] - براى تحقيق بيشتر ر. ك. فصلنامه كتاب نقد، شماره‌هاى 14-15، ويژه خشونت و تساهل؛ ماهنامه انديشه حوزه، شماره 23 به‌ويژه مقاله «تولرانس، بنيادها و پيامدها»