اولين عَلَم مخالفت با حكومت حق و عدالت امام على عليه السلام را برافراشتند.

دكتر حامد حفنى داوود مى‌نويسد:

اقدام عايشه به جنگ با حضرت على عليه السلام دومين شكافى بود كه پس از اقدام عمر در امر خلافت، در بناى اسلام رخ داد. [1]

كلام پيامبر صلى الله عليه و آله درباره نهى عايشه از جنگ افروزى و شركت در جمل در شرح حال ام سلمه گذشت.

او در اين جنگ، شكست خورد و امام على عليه السلام او را با احترام به مدينه بازگرداند.

و- بزرگ‌ترين فضيلت‌

در اغلب كتاب‌هايى كه در زمينه شرح حال عايشه نوشته شده است، مشابه اين عبارت به چشم مى خورد:

اگربراى عايشه فضيلتى جز واقعه افك نبود، همين براى اثبات فضل و بزرگوارى او كافى بود، زيرا در شأن او آيه‌اى نازل شد كه تا قيامت خوانده مى‌شود. [2]

اجمال واقعه اين است كه به يكى از همسران يا ام ولدهاى [3] رسول خدا صلى الله عليه و آله تهمت زده شد و افرادى از منافقين اين تهمت را بين مردم منتشر كردند و قضيه دهان به دهان نقل شد، سپس آياتى از سوره نور نازل شد و خداوند، ضمن تقبيح و توبيخ كسانى كه اين شايعه را ساخته و منتشر

[1] - همان، ج 1، ص 27

[2] - درالمنثور فى طبقات ربات الخدور. زينب فواز عاملى، ص 283

[3] - ام ولد به كنيزى گويند كه از مولاى خود صاحب فرزند باشد