فصل پنجم: همسران امامان عليهم السلام‌

در اين فصل زندگى بانوانى را بررسى مى كنيم كه به افتخار همسرى با امام معصوم نايل شده‌اند. اغلب آنان زنانى مؤمن، فاضل و وفادار بوده اند، ولى متأسفانه بعضى از آنها فريب شيطان و عوامل او راخوردند و اين فريب خوردگى مانع شد كه نور هدايت امام در قلبشان بتابد. آنها دنيا طلبى را شعار خود قرار دادند و نام خود را در زمره همسران بى وفا، ثبت كردند. اين كه اين زنان ناصالح، همسر پيامبران و اوليا شوند و نمونه شقاوت گردند، بر ديگران حجت را تمام مى‌كند تا بدانند كه وصلت با اولياى خدا موجب مصونيت نخواهد شد و اين قرابت و وصلت، عذاب را از آنان دفع نخواهد كرد و از مشاهده آنان عبرت بگيرند و به وصلت‌ها و نسبت‌هاى اعتبارى دل نبندند و با كسب ايمان و عمل صالح خود را به فوز و فلاح برسانند.

خداوند در قرآن براى عبرت مؤمنان به دو نمونه از اين زنان مثَل زده و مى‌فرمايد:

(ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِلَّذينَ كَفَرُوا امْرَأَتَ نُوحٍ وَ امْرَأَتَ لُوطٍ كانَتا تَحْتَ عَبْدَيْنِ مِنْ‌عِبادِنا صالِحَيْنِ فَخانَتا هُما فَلَمْ يُغْنِيا عَنْهُما مِنَ اللَّهِ شَيْئاً وَ قيل‌