وى همراه پدر و بقيه خاندان خود به كربلا آمد و از آنجا به اسارت به شام رفت و در تحمّل مصيبت‌ها و رساندن پيام شهداى عاشورا، همراه عمه‌اش زينب عليها السلام بود.

الف- همسر فاطمه‌

حسن بن حسن مردى بزرگوار، دانشمند و پارسابود. او همراه عموى خود در صحنه كربلا حاضر شد و با دشمنان دين جنگيد. چون امام حسين عليه السلام و اصحاب كربلا شهيد و اهل بيت اسير شدند؛ او رادر ميان كشته‌ها يافتند، در حالى كه هنوز زنده بود. يكى از اقوام مادرى او شفاعت كرد و نگذاشت او رابكشند. او وصى پدرش و متولى صدقات آن حضرت بود. در سن 35 سالگى بر اثر دسيسه وليدبن عبدالملك مسموم شد و دارفانى را وداع گفت. فاطمه بر بالاى قبر او چادر زد و يك سال از عمر خود را در حالى كه روزها روزه و شب‌ها تا صبح به نماز مشغول بود، بر سرقبر او گذراند. [1]

بانو فاطمه در سال 117 هجرى در مدينه از دنيا رفت و عمر او در آن وقت از هفتاد گذشته بود.

ب- عبادت و بندگى‌

عبادت مظهر اعلاى ارتباط با مبدأ، مناجات و نجوا با كمال مطلق و محبوب بندگان خداست و اهل بيت عليهم السلام در اين وادى از همه سبقت گرفته اند. اين بانو همچون اهل بيت عليهم السلام به عبادت و راز و نياز با خالق جهان‌

[1] - حياة الامام حسن، باقر شريف القرشى، ج 2، ص 471