و- سوده دختر عماره‌

سوده از زنان شاعر عرب و داراى قوت بيان و سخن پردازى بود.

روزى بر معاويه وارد شد. معاويه پس از احوالپرسى گفت:

آيا تو در جنگ صفين به پدرت گفتى:

اى عمّاره، براى مبارزه مانند پدرت، آستين بالا زن در روزى كه نيزه‌ها حاكم‌اند و قهرمانان رودرروى هم مى‌ايستند. يارى كن على و حسين و گروهش را و براى هند (جگر خوار) و پسرش، جزخفت و خوارى مخواه، براستى كه امام، برادر پيامبر- محمد صلى الله عليه و آله و پرچم هدايت و مناره ايمان است.

پس لشگرها را فرماندهى كن و پيشاپيش پرچم او با شمشير و نيزه سفيد به پيش تاز.

- آرى، به خدا سوگند كسى مثل من از حق روگردان نخواهد شد و به دروغ پوزش نخواهد خواست.

- چه چيز تو را به اين كار واداشت؟

- دوستى على و پيروى از حق.

- به خداقسم من از على در تواثرى نمى بينم.

- اى معاويه، سرور ما در گذشت و دنباله او قطع شد. تو نيز، يادآورى فراموش شده ها و تكرار گذشته ها رارها كن.

- دريغا! موقعيت برادرت فراموش شدنى نيست و آنچه را از قوم و برادرت كشيدم، نمى‌توانم فراموش كنم.

- به خدا سوگنداى معاويه، راست گفتى. جايگاه برادر من ناشناخته و پست‌