آنان را امتحان كنيد، (البته) خدا به ايمانشان آگاه‌تر است، اگر آنان را با ايمان يافتيد، به سوى كفار عودتشان ندهيد، زيرا نه آنان بر شوهران كافرشان و نه شوهران كافرشان برآنان حلال‌اند .... [1]

پيامبر طبق دستور خداوند، زنان مهاجر را امتحان مى كرد و وقتى صداقت آنان معلوم مى شد، آنان رانگاه مى داشت و مهريه و هزينه اى كه كفار براى آنان پرداخت كرده بودندبه شوهرانشان بر مى‌گرداند و آنان رابه ازدواج مردان مسلمان در مى آورد.

اولين زنى كه از دارالكفر فرار كرد و به مدينه آمد، سُبَيْعَه دختر حارث اسْلَمِيَّه، همسر مسافر مخزوفى (يا صيفى بن راهب) بود. پس از آن امَيّه دختر بْشر، همسر ثابت بن دَحداحَه، ارْوى دختر رَبيعة بن حارث، همسر خالدبن سعيد و ام كُلثُوم، دختر عُقْبَة بن ابى‌ مُعَيْط، از زنان مؤمن مهاجرى بودند كه براى پيوستن به رسول خدا، خانه و كاشانه و شوهر و فرزند خود را رها كردندو به مدينه فرار نمودند. پيامبر آنان را بعد از امتحان پذيرفت و به عقد مردان مؤمن در آورد. متأسفانه در مقابل اين زنان مؤمن و نيكبخت، زنانى نيز بودندكه فريب شيطان را خوردندو از مدينه فرار كردندو به دارالكفر رفتند. [2]

ابن عباس مى‌گويد: امتحان زنان نامبرده اين بود كه سوگند بخورند كه بيرون آمدنشان از دارالكفر فقط به خاطر محبتى بوده كه به خداوند و رسولش داشته اند، نه اين‌كه از شوهرشان قهر كرده باشند، يا براى مثال از زندگى در فلان محل بدشان آمده و از فلان سرزمين خوششان آمده باشد

[1] - ممتحنه، آيه 10

[2] - ترجمه الميزان، ج 19، ص 413، 414