اى ميسره! از من به مولايت خديجه، سلام برسان و به او بگو: به «سيّد بشر» دست يافته و شأن عظيمى پيدا كرده‌اى. نسبت به ساير خلق، برترى خواهى داشت، از اين‌كه همنشينى اين آقا از دستت برود، بر حذر باش. [1]

پس از شنيدن اين سخنان، محبت خديجه نسبت به پيامبر صلى الله عليه و آله بيش از پيش افزون گشت و به خاطر شكر اين نعمت، ميسره، همسر و اولادش را آزاد كرده، سرمايه‌اى نيز، براى شروع زندگى در اختيارشان گذاشت.»

روز بعد، وقتى كه رسول خدا صلى الله عليه و آله براى محاسبه تجارت مراجعه كرد، خديجه با سؤالاتى از آن حضرت دريافت كه حضرت محمد صلى الله عليه و آله اراده ازدواج دارد؛ بدين جهت عرض كرد:

آيا راضى هستى كه من براى شما زنى را كه مورد پسند خودم باشد، عقد كنم؟

پيامبر فرمود: آرى.

خديجه گفت: براى شما زنى از اهل مكه يافته ام كه از قوم شماست- از قريش كه بهترين قبيله هاى عرب است- ثروتمندترين، زيباترين، با كمال ترين، عفيف ترين، بخشنده ترين و پاكيزه ترين آنهاست. شما را در كارت يارى مى دهد و به كمترين چيزى، از شما راضى مى شود، و در زندگى با شما، سرسازگارى دارد، در حالى كه اگر ديگران براى او مال فراوان عطا كنند راضى نمى شود ....

و در آخر اضافه كرد: آن زن، مملوك و كنيز شما، خديجه است.

[1] - همان، ص 22 و 44، با دخل و تصرف

[2] - همان، ص 52، با دخل و تصرف