سخن نگوييد. [1]

خديجه كه تا آن زمان، بزرگ زنان قريش بود؛ به خاطر اين اقدام، مورد بى‌مهرى قرار گرفت و زنان قريش از او كناره گيرى كردند.

امام صادق عليه السلام مى‌فرمايد:

وقتى كه خديجه عليها السلام با پيامبر ازدواج كرد، زنان مكّه از او دورى گزيدند و ديگر با او رفت و آمد نمى كردند، به او سلام نمى‌گفتند و اجازه نمى‌دادند كه زنان ديگر نيز با او رفت و آمد داشته باشند. بدين جهت، دلتنگى به آن بانوى بزرگ دست داد. اين وضع ادامه داشت، تا اين‌كه به حضرت زهرا عليها السلام حامله شد. از آن به بعد، جنين، در شكم با مادر صحبت مى كرد و او را دلدارى مى‌داد. خديجه، در موقع ولادت حضرت زهرا (س)، دنبال زنان قريش فرستاد و از آنها خواست كه كارهاى قابلگى او را عهده دار شوند، ولى آنها پيام دادند كه چون تو از رأى ما سرپيچى كردى و با محمد صلى الله عليه و آله كه يتيم ابى طالب و فقير و تهيدست بود، ازدواج نمودى، تو را يارى نمى دهيم. [2]

سرزنش ها در اعتقاد خديجه نسبت به پيامبر صلى الله عليه و آله خللى ايجاد نكرد.

او آگاهانه، رسول خدا را به خاطر فضائلش انتخاب كرده و به انتخابش پايبند بود. از لحظه ازدواج، خود را كنيز رسول اللّه معرفى كرد و با ايمان به او، تا آخرين لحظه حيات ياورش بود. همه اموالش را به پيامبر بخشيد و در هنگام رسالت او را تصديق كرد و در برابر اذيت ها و تكذيب هاى‌

[1] - همان، ص 71

[2] - همان، ص 80، با دخل و تصرف