آورد كه شما كفر مى‌ورزيديد و براى من فرزند آورد در حالى كه شما عقيم هستيد. [1]

در روايت ديگرى آمده است كه عايشه گفت:

خداوند، بهتر از او را به شما داده است. پيامبر صلى الله عليه و آله ناراحت شد و فرمود: نه، سوگند به پروردگار، خداوند بهتر از او عوض نداده است. او به من ايمان آورد، هنگامى كه مردم كفر ورزيدند، و مرا تصديق نمود آن گاه كه مردم مرا محروم ساختند و پروردگار، مرا تنها از او به ولادت فرزند روزى داد. [2]

وقتى خديجه از دنيا رفت، فاطمه عليها السلام گريه مى كرد و از تنهايى و غم از دست دادن مادر، به پيامبر پناه مى برد. جبرئيل عليه السلام نازل شد و گفت:

اى رسول خدا! پروردگارت امر مى كند كه به فاطمه سلام برسان و به او بگو، مادرت در خانه اى از زمرد، بين آسيه و مريم است كه پايه هاى آن خانه از طلا و ستون هايش از ياقوت قرمز است. [3]

خديجه (س)، در ماه رمضان سال دهم بعثت چشم از جهان فرو بست و سه روز بعد از وفات او، ابوطالب دومين حامى بزرگ پيامبر نيز دارفانى را وداع گفت. پيامبر خديجه را در حجون [4] دفن كرد.

حضرت خود، ابتدا وارد قبر شد و به دست خود خديجه را در قبر نهاد. [5]

[1] - همان، ص 8

[2] - خديجه، ص 22

[3] - بحارالانوار، ج 16، ص 1

[4] - نام كوهى است بالاى مكّه، و قبرستانى نيز به همين نام در كنار كوه وجود داشته است (معجم البلدان، ج 2، ص 225)

[5] - بحارالانوار، ج 16، ص 13؛ السيرة الحلبية، ج 1، ص 347، با دخل و تصرف