در اسلام اصل بر اين است كه زن و مرد كُفْو و همشأن يكديگر باشند.

از اين رو رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود:

«انكحو الاكفاء» [1]

كسانى را كه همشأن و همرتبه هستند به ازدواج يكديگر درآوريد.

به همين جهت رسول اللّه قصد داشت زهراى مرضيّه را به ازدواج كسى درآورد كه كفو او باشد، امّا خواستگاران مطرح شده كجاو زهراكجا؟ آنها از كفر به اسلام داخل شده بودند و هنوز در مراحل اوليّه اسلام و ايمان بوده، نمى توانستند كفو و همشأن زهراى مرضيّه باشند. زهرايى كه ادلّه قطعى، عصمت او را تأييد مى كند و سرآمد زنان جهان است.

در روايات گذشته ديديم كه نام حضرت زهرا سلام الله عليها، در زمره چهار زن كامل جهان آمده و در بعضى از آن روايات به برترى حضرت زهرا بر آن سه زن ديگر تصريح شده بود.

پيامبر با توجه به ابعاد شخصيت حضرت فاطمه عليها السلام هيچ كسى جز امام على عليه السلام را كفو و همشأن ايشان نمى دانست و منتظر بود تاحضرت على عليه السلام از زهرا عليها السلام خواستگارى كند.

در روايات از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله نقل شده است كه فرمود:

اگر على نبود براى حضرت زهرا كفو و همشأنى يافت نمى‌شد. [2]

ج- خواستگارى‌

همان گونه كه اشاره شد تنى چند از مسلمانان سرشناس خدمت‌

[1] - وسائل الشيعه، شيخ حر عاملى، ج 4، ص 29

[2] - بحارالانوار، ج 43، ص 58