برخوردار نبودند با گشاده‌رويى پذيراى مهاجران شده و هر چه داشتند با هم برادرانه مصرف مى‌كردند.

با توجّه به اين موقعيت، زندگى حضرت زهرا نيز با فقر شديدى همراه بوده است؛ ولى آن حضرت با تكيه بر ايمان و اعتقاد قلبى خود در برابر مشكلات صبر كرده، هيچ گاه از شوى خود خواهشى ننمود كه او را به زحمت اندازد.

پيامبر، خود به او آموزش داده و سفارش كرده بود كه مبادا در زندگى براى شوهرت سختگير باشى؛ در حد توان، كوشش كن چيزى از او نخواهى، شايد نتواند خواهشت را برآورده كند و سبب شرمندگى‌اش شود. بدين جهت زهراى مرضيه هيچ گاه از شوهر خود تقاضاى چيزى، حتّى كمبودهاى ضرورى زندگى، را نكرد.

روزى على عليه السلام به فاطمه عليها السلام گفت:

- آيا خوراكى در خانه هست؟

- نه، به خدا قسم دو روز است كه خود و فرزندانم، حسن و حسين، گرسنه ايم.

- چرا به من نگفتى؟

- از خدا شرم كردم چيزى از شما بخواهم كه توانايى آماده كردن آن را نداشته باشى. [1]

در روايت ديگرى چنين آمده است كه على عليه السلام به فاطمه عليها السلام فرمود:

- آيا از خوردنى ها چيزى در خانه هست؟

[1] - زندگانى فاطمه زهرا (س)، ص 81