ن- غصب فدك‌

هنوز چند روز از توطئه سقيفه و پيامدهاى ناگوار آن نگذشته بود كه حادثه دردناك ديگرى به وقوع پيوست. حاكمان سقيفه براى اداره جامعه نياز به پشتوانه مالى داشتند و براى تأمين اين نياز، قريه فدك رامناسب ديدند. [1]

فدك از طرف پيامبر به حضرت زهرا عليها السلام «هبه» شده و تحت تصرف آن بانو بود. خليفه اول دستور اخراج كارگران حضرت زهرا را از فدك صادر كرد و كارگران و عاملان خود را براى اداره آن به كار گماشت.

حضرت فاطمه عليها السلام براى دادخواهى به خليفه شكايت كرد. خليفه گفت: شما به وراثت، مدّعى فدك هستيد، در حالى كه من خودم از پيامبر شنيدم كه فرمود: ما گروه انبيا چيزى به ارث نمى گذاريم. حضرت زهرا ضمن ردّ گفته ابوبكر فرمود: فدك را پدرم به من هبه كرد. خليفه برخلاف دستور اسلام از او شاهد طلبيد و آن حضرت، امام على عليه السلام و امّ ايمن را به عنوان شاهد ذكر كرد خليفه گفت: آيا با شهادت مرد و زنى فدك را مى‌طلبى؟! [2]

حضرت زهرا عليها السلام كه از اين دادخواهى نتيجه اى حاصل نكرد براى گرفتن حق خود تصميم گرفت فرياد مظلوميت خود را به گوش ديگر مسلمانان برساند. براى اين منظور روانه مسجد پيامبر شد. در محلّى كه‌

[1] - البتّه اين يكى از جهات غصب فدك بود و جهات ديگرى نيز براى آن ذكر شده از جمله اينكه چون فدك درآمد فراوانى داشت و امام على عليه السلام مى‌توانست به پشتوانه آن درآمد، اقدامات مهمى براى به دست آوردن حق خلافت خويش انجام دهد، آنها صلاح ديدند كه اين پشتوانه مالى را بگيرند تاآن حضرت مشغول گرفتاريهاى زندگى و كسب معاش باشد و وقت و توان اقدام براى به دست آوردن حقش نداشته باشد (شرح ابن ابى الحديد، ج 16، ص 236)

[2] - اعيان الشيعه، ج 1، ص 314