دولت انگلستان كه كينه ديرينه‌اى از آيةاللّه كاشانى و پدرش در دل داشت و اين راد مرد بزرگ را مانع اجراى سياستهايش در ايران مى‌ديد، وى را دستگير و به مدت دو سال در شهرهاى اراك، رشت و كرمانشاه، زندانى كرد. [1]

آيةاللّه كاشانى پس از دوره سياه رضاخانى و رهايى از زندان انگليسيها همچنان، به مبارزه با دست نشاندگان جديد استعمار، ادامه داد و با سخنرانى‌ها و اعلاميه‌هاى كوبنده، بذر بيدارى و انقلاب را در جامعه پاشيد. به همين جهت مجدداً توسط دولت «قوام السلطنة» و با اشاره «محمّدرضا شاه» در سال 1365 ه. ق. دستگير و بيش از يكسال در «بهجت‌آباد» قزوين تبعيد شد.

با پيش آمدن واقعه تيراندازى به شاه در دانشگاه، بار ديگر دستگاه حكومت اين عالم مجاهد را شبانه، به طرز وحشيانه‌اى دستگير و پس از ضرب و شتم زياد به «خرم آباد» منتقل و در «قلعه فلك الافلاك»، زندانى و پس از مدتى به لبنان تبعيد كرد.

مردم تهران در واكنش نسبت به اين عمل ضدانسانى شاه و حمايت از آيةاللّه كاشانى، وى را كه در تبعيد بوده به عنوان نماينده مجلس انتخاب كردند. آيةاللّه كاشانى با توجه به مصونيّت پارلمانى، پيروزمندانه به ايران بازگشت و مورد استقبال بى سابقه مردم قرار گرفت. اين عالم خدمتگزار پيوسته در راه حفظ و گسترش اسلام مبارزه كرد و در اين راه از هيچ تلاش و كوششى فروگذار نبود. [2]

ويژگيهاى علمى و اخلاقى‌

آيت‌اللّه كاشانى مجتهدى مهذب و عالمى با تقوا بود. بسيارى از بحثهاى فقهى و اصولى «آخوند ملا محمّد كاظم خراسانى» و «حاج ميرزا حسين بن ميرزا خليل تهرانى» را به رشته تحرير درآورد. و از جوانى داراى فكرى عميق و نظرى دقيق، در مسائل وموضوعات فقهى و سياسى بود. علامه «شيخ آقا بزرگ تهرانى» درباره او مى‌گويد:

[1] - يكصد سال مبارزۀ روحانيت مترقى، عقيقى بخشايشى، ج 1، ص 269.

[2] - گنجينۀ دانشمندان، ج 1، ص 270.