درس پانزدهم

شيخ عبدالكريم حائرى- آيةاللّه العظمى بروجردى‌

زندگينامه اجمالى حاج شيخ‌

آيةاللّه حاج شيخ عبدالكريم‌حائرى يزدى فرزند «محمّدجعفر» در سال 1276 ه. ق.، در قريه «مهرجرد» يزد به دنيا آمد. تحصيلات ابتدايى و علوم سطح را نزد علماى آن ديار فراگرفت. سپس راهى «سامرا» شد و از محضر اساتيدى همچون «آيةاللّه حاج ميرزا حسن شيرازى» و آيةاللّه «سيد محمّد فشاركى» استفاده برد. پس از مدتى به نجف آمد و در درس «آيةاللّه ملا محمّدكاظم خراسانى» و «سيد محمّدكاظم يزدى» شركت كرد و به درجات عالى علوم دينى نائل گشت.

آيةاللّه حائرى پس از مدتى اقامت در نجف، سكونت در كنار تربت پاك «ابا عبداللّه الحسين عليه‌السلام» را اختيار و در آنجا حوزه تدريس تشكيل داده، به تعليم و تربيت دانش پژوهان پرداخت.

در اثناء جنگ جهانى اول، سفرى به ايران كرد و به دعوت اهالى «اراك» در آنجا اقامت گزيد و به تدريس و تربيت دانشجويان علوم دينى همت گمارد. [1]

شوق زيارت مرقد مطهر حضرت على بن موسى‌الرضا عليه‌السلام او را از اراك راهى «طوس» كرد و پس از زيارت آن تربت پاك به قصد زيارت دختر موسى‌بن جعفر عليهاالسلام وارد قم گرديد. سرانجام قلم تقدير الهى چنين رقم زد كه اين فقيه بزرگ در «حرم اهل بيت» بماند و سنگ بناى حوزه‌اى را بنا نهد كه در آينده حافظ اسلام و دستورهاى قرآن كريم باشد.

[1] - اعيان الشيعه، ج 8، ص 42.