يثربى كاشانى فرا گرفت؛ در درس اخلاق از محضر آيةااللّه حاج ميرزا جواد تبريزى استفاده برد؛ فلسفه و عرفان را نزد آيةاللّه ميرزا محمّدعلى شاه‌آبادى و آيةاللّه سيد ابوالحسن قزوينى آموخت و بر اثر استعداد سرشار، حافظه قوى، پشتكار و هوش فوق‌العاده، در مدت كمى به درجه عالى اجتهاد رسيد و در انواع علوم اسلامى ورزيده شد. [1]

آمادگى علمى و روحى براى دفاع از اسلام‌

پيشواى بزرگ اسلام از همان دوران تحصيل به مشكلات و نابسامانيهاى جامعه اسلامى مى‌انديشيد و از طرحهاى ضد اسلامى و مخالفتهايى كه با اين آيين الهى مى‌شد، بشدت رنج مى‌برد. او در اين فكر بود كه چه بايد كرد، چگونه مى‌توان جامعه اسلامى را نجات داد؛ از كجا بايد شروع كرد و چه مقدماتى را بايد فراهم ساخت؟ سرانجام به اين واقعيت پى برد كه بايد براى آينده اسلام، به دو بال علم و تهذيب نفس (عمل) مجهز شد و در يك موقعيت مناسب، با توكل بر خدا كار را شروع كرد.

او در اين راستا ضمن فراگيرى علوم اسلامى و تخصص در رشته‌هاى مختلف، به كسب فضائل اخلاقى، ملكات فاضله روحى، تهذيب و تزكيه نفس نيز پرداخت. در جلسات درس اخلاق مربيان وارسته حضور يافت و با فراگرفتن معارف اسلامى و علوم ربانى، خود را براى پذيرش مسؤوليتى بزرگ يعنى هدايت و رهبرى آينده مهيا ساخت.

وى از دوران جوانى روحيه بى‌اعتنايى به دنيا، مناجات با خدا، اخلاص، شجاعت و دفاع از اسلام را در خود تقويت كرد، نظم و انظباط رابر زندگى حاكم ساخت و با در نظر گرفتن هدفى عالى و احساس مسؤوليت، به برنامه‌ريزى اساسى براى مقابله با توطئه دشمنان اسلام پرداخت.

نخستين گام عليه سياست رضاخانى‌

حوزه علميه قم با همت والاى آيةاللّه حاج شيخ عبدالكريم حائرى تأسيس شد. اين عالم بزرگ در اندك زمانى توانست فضلا و محصلان جوان و بالياقتى جمع كند و حوزه‌

[1] - آثار الحجه، ج 2، ص 44.