درس سوم

شيخ صدوق (ابو جعفر محمد بن على بن بابويه)

مكتب حياتبخش اسلام مردان بزرگى را در طول تاريخ تربيت كرده و به جوامع اسلامى تحويل داده است؛ مردانى كه سرتاسر زندگيشان تلاش در راه علم و دانش و خدمت به جامعه بوده و همچون مشعلى فروزان، راه حق را به رهروان آن نشان داده‌اند.

يكى از اين مردان بزرگ «ابُو جَعْفَر مُحَمَّدِ بْنِ عَلِىِ بْنِ بابِوَيْهِ قُمى‌» معروف به شيخ صدوق است كه در راه پيشرفت اسلام و مذهب تشيع، مجاهدتهاى فراوانى كرد و از بزرگان حديث و فقه شيعه به حساب مى‌آيد.

تاريخچه زندگى شيخ صدوق‌

شيخ صدوق در اوايل دوران نيابت خاصه «ابُوالْقاسِم حُسَيْنِ بْنِ رُوح» يعنى در سال 306 هجرى متولد گرديد. [1] پدرش «على بن بابويه قمى» كه از داشتن فرزند محروم بود از نايب خاص حضرت مهدى عليه‌السلام در خواست كرد تا از امام (ع) بخواهد براى وى دعا نمايد تا خدا فرزندى به او عنايت كند.

امام عصر عجل‌الله تعالى فرجه خواسته او را پذيرفت و در حقش دعا كرد و به وى بشارت داد كه به زودى داراى فرزندى خواهى شد كه خداوند او را منشأ خيرات و بركات فروانى قرار مى‌دهد و در همان سال به دعاى حضرت مهدى (ع)، در خانه ابن بابويه فرزندى متولد گرديد.»

وى را محمد ناميدند كه بعدها به «شيخ صدوق» مشهور شد.

[1] - كليات فى علم الرجال، جعفر سبحانى، ص 70، انتشارات اسلامى.

[2] - تنقيح المقال، علامه مامقانى، ج 3، ص 154، چاپ قديم.