او علاوه بر خدمات علمى، جود و بخشش زيادى داشت و درجهت زدودن فقر از جامعه، به خانواده‌هاى فقير رسيدگى مى‌كرد. [1]

سيد رضى در راستاى پاسدارى از معارف اسلام، كتابهاى گرانبهايى تأليف كرد و با تفكرى صحيح، قلمى پرتوان و اشعارى ناب، فرهنگ شيعى را گسترش داد.

مهمترين اثر سيد رضى كتاب عظيم «نهج البلاغه» است كه در طول تاريخ موجب شهرت اين عالم سخت كوش شيعه گرديده است. سيد رضى بر اساس علاقه وافرى كه به خاندان عترت عليهم السلام داشت، به جمع‌آورى سخنان برگزيده على عليه السلام پرداخت و مجموعه‌اى از شگفتيهاى بلاغت و نكته‌هاى درخشان دينى و دنيوى را با نام «نهج البلاغه» به جامعه عرضه كرد.

او علاوه بر اين در زمينه‌هاى فقه، تفسير، امامت، ادب و شعر نيز تأليفاتى دارد كه به جهت رعايت اختصار از ذكر آنها خوددارى مى‌كنيم.»

برخورد با خلفا

سيد رضى همانند ساير فقهاى شيعه، درصدد مبارزه با خلفاى جور و اهداف و مقاصد شوم آنان بود. او خلفاى عباسى را غاصبانى مى‌دانست كه خلافت را از امامان معصوم عليهم السلام، و جانشينان آنان غصب كرده‌اند. به همين جهت در يكى از شعرهايش خطاب به «قادر عباسى» چنين گفت:

«... ما دو تن در نسب والا، فرقى با هم نداريم، روزى كه بناى افتخار باشد، بين ما دو نفر تفاوتى نيست و هر دو در بزرگوارى ريشه داريم. [3] آرى هيچ فرقى نيست مگر خلافت كه به تو امتياز داده و من از آن بازمانده‌ام، لكن اين طوقى برگردن تو است». [4]

وقتى اين قصيده كه كنايه از غصب خلافت بود به اطلاع خليفه رسيد از روى خشم و

[1] - الغدير، ج 4، ص 203.

[2] - رجال نجاشى، ص 398.

[3] - نسب خلفاى عباسى به «عباس» عموى پيامبر (ص) مى‌رسيد.

[4] - دائرة المعارف القرن العشرين، محمد فريد وجدى، ص 252، بيروت.