همدست شده به آزار و اذيت شيعيان پرداختند.

آنان كتابخانه بزرگ شيعه راكه داراى هزاران كتاب نفيس بود و به دستور «شاهپور بن اردشير» وزير «بهاء الدولة بوُيهى» تأسيس شده بود، به آتش كشيدند و تمام كتابهاى آن را سوزاندند. در اين كتابخانه مهم كتابهاى بى‌نظيرى وجود داشت، از جمله صد نسخه از قرآن مجيد كه به خط «ابن مقله» نوشته شده بود. [1]

دشمنان شيعه كه از دير زمان كينه رهبران مذهبى را در دل داشتند به منزل «شيخ طوسى» ريخته كتابهاى وى را نيز به همراه كرسى تدريسش، آتش زدند. شيخ طوسى با پيش آمدن اين حوادث، ديگر ماندن در «بغداد» را روا ندانست و براى ادامه مبارزه علمى فرهنگى خود، به نجف اشرف هجرت كرد.

گرچه «نجف» درآن زمان به جهت دربرداشتن بارگاه مطهر امير مؤمنان (ع) از اهميت و ارزش بالايى برخوردار بود اما امكانات رفاهى چندانى نداشت تا اينكه با هجرت شيخ، دوستداران علم و دانش نيز بدانجا كوچ كرده و به تدريج با تلاشهاى اين عالم سخت كوش شيعه، حوزه علمى بزرگ شيعه، در شهر نجف تأسيس شد. [2] حوزه‌اى كه در ظل عنايات ويژه امير مؤمنان (ع) فقهاى بزرگى همچون «شيخ انصارى»، «صاحب جواهر» و ... را تحويل جامعه اسلامى داد و برغم توطئه‌ها و كارشكنيهاى دشمنان، موجب رشد و شكوفايى هرچه بيشتر فرهنگ اسلام گرديد.

شيخ طوسى و دفاع از حريم ولايت‌

شيخ طوسى دفاع از اسلام و ولايت را وظيفه اصلى خود مى‌دانست و پيوسته در اين سنگر بزرگ، به مبارزه ادامه داد. او در اين رابطه به تبيين خط صحيح امامت در جامعه اسلامى پرداخت و كتاب «مفصَح» را در اين زمينه نوشت و با تلخيص كتاب «شافى» استادش سيد مرتضى كه بهترين كتاب در موضوع امامت بود، بار ديگر توجه طالبان حقيقت را به اين مسأله مهم اعتقادى جلب كرد.

[1] - اعيان الشيعه، ج 9، ص 159.

[2] - مقدمه تفسير تبيان، آقا بزرگ تهرانى، ص د، ه، و.