درس 14 مخالفان حكومت: مارقين: اجتماع داوران‌

معاويه كه مى‌ديد ماجراى حكميّت عدّه زيادى از سپاهيان عراق را بر ضدّ اميرمؤمنان عليه السلام شورانده است سعى مى‌كرد هر چه زودتر با دستيابى به نتيجه مطلوبِ «حَكَمِيَّت»، جبهه مخالفت و سركشى عليه آن حضرت را گسترش دهد و موقعيّت سياسى خويش را تثبيت تنمايد. به همين منظور نمايندگانى اعزام مى‌داشت و از امير مؤمنان عليه السلام مى‌خواست هر چه سريعتر داوران، كار خود را آغاز كنند.

سرانجام در سال 38 هجرى، دو هيأت نمايندگى به همراه چهارصد نفر در «دُومَةُ الْجَنْدَلْ» اجتماع كردند. سرپرستى هيأت اعزامى امير مؤمنان عليه السلام به عهده ابن عبّاس بود. [1]

برخى از ياران على عليه السلام هنگام حركت هيأت، سفارشها و توصيّه‌هاى لازم را به ابوموسى كردند؛ [2] ولى سخنان آنان كمترين تأثيرى در وى نبخشيد و او همچنان به داماد خود «عَبدُاللَّهَ بنَ عُمر» نظر داشت و مى‌گفت: به خدا سوگند، اگر بتوانم روش عُمر را زنده مى‌كنم. [3]

عَمْروُعاص در اوّل‌ين برخورد با ابوموسى از وى احترام و تجليل كرد و كوشيد دل او را به سوى خود جذب كند. آن دو پس از انجام كارهاى مقدّماتى به شور نشستند. ساير افراد، در دو سوى ايستادند و منتظر ماندند. ولى هيأت نمايندگى شام از نظم و انضباط خاصّى برخوردار بود. ملاقاتها و گفتگوها با احتياط انجام مى‌گرفت. معاويه براى عمروعاص نامه نوشت امّا كسى جز وى از مضمون نامه آگاه نشد. امّا هيأت نمايندگى عراق، بدور از احتياط به بحث و هياهو مى‌پرداختند. اميرمؤمنان عليه السلام نامه‌اى براى ابن عباس نوشت.

[1] - مراجعه شود به وقعه صفين، ص 533 و مروج الذهب، ج2، ص 390

[2] -مراجعه شود به وقعه صفين، ص 536

[3] -وقعه صفين، ص 534 و 541 وَ اللّهِ‌ انْ‌ لَوِ اسْتَطَعْتُ‌ لَاُحْيِيّنَّ‌ سُنَّةَ‌ عُمَر