پس از سپرى شدن مهلت مقرّر به سوى صفّين باز گردد. ولى خوارج به جاى اطاعت از امام عليه السلام، دست به طغيان و سركشى زدند و همچون گذشته با تمسّك به شعار «لا حَكْمَ الّا للَّهِ» اميرمؤمنان عليه السلام و معاويه را كافر دانستند.

آنان گاه و بيگاه وارد كوفه مى‌شدند و هنگامى كه حضرت امير عليه السلام در مسجد بود شعار هميشگى خود را ابراز مى‌داشتند و در سطح شهر به تبليغ مرام و عقيده خود مى‌پرداختند.

حضرت امير عليه السلام خاموش و آرام و بدون هيچ گونه عكس العملى به حركت خود ادامه داد و با آنان با مسالمت و مدارا رفتار كرد و با اينكه اعمال هر گونه سياستى برايش مقدور بود، كوچكترين تغييرى در روش خويش نسبت به فعّاليّتهاى تبليغى آنان نداد و به آنان فرمود:

«سه حقّ مسلّم شما نزد ما محفوظ است:

1. هرگز شما را از اقامه نماز در مسجد جامع شهر و از شركت در اجتماعات منع نمى‌كنيم.

2. حقوقتان را از بيت المال تا هنگامى كه با ما هستيد مى‌پردازيم.

3. تا شما به روى ما شمشير نكشيد، هرگز به جنگ شما اقدام نخواهيم كرد.» [1]

خوارج بدون اينكه به اميرمؤمنان عليه السلام اقتدا كنند در اجتماع نمازگزاران حضور پيدا مى‌كردند و به دادن شعار و آزار امام عليه السلام مبادرت مى‌ورزيدند. روزى در حالى كه اميرمؤمنان عليه السلام به نماز ايستاده بود يكى از خوارج به نام «ابن كَوّاء» با صداى بلند آيه ذيل را قرائت كرد:

(وَ لَقَدْ اوْحِىَ الَيْكَ وَ الَى الَّذينَ مِنْ قَبْلِكَ لَئِنْ اشْرَكْتَ لَيَحْبَطَنَّ عَمَلُكَ وَ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْخاسِرينَ) [2]

[1] - انّ‌ لَكُمْ‌ عِنْدِنا ثَلاثاً. لانَمْنَعُكُمْ‌ صَلواةً‌ فى هذا الْمَسْجِدِ، وَ لانَمْنَعُمكُمْ‌ نَصيبَكُمْ‌ مِنْ‌ هذا الْفَيْىءِ ما كانَتْ‌ ايْديُكُمْ‌ مَعَ‌ ايْدينا، وَ لا نُقاتِلُكُمْ‌ حَتّى تُقاتِلوُنا. تاريخ طبرى، ج5، ص 74 و كامل ابن اثير، ج3، ص 335

[2] - زمر، آيه 65