1- استاندارى و مسجد و بيت المال همچنان در اختيار عثمان بن حنيف باشد.

2- طلحه و زبير وكسان آنان آزادند در هر جاى بصره رفت و آمد كنند.

3- هيچيك از دو طرف حقّ ايجاد مزاحمت نسبت به طرف ديگر را ندارند.

4- اين قرار داد تا وقتى معتبر است كه على عليه السلام برسد. پس از آن مردم در انتخاب صلح يا جنگ، آزادند.

با امضاى قرداد، صلح ميان طرفين برقرار شد و عثمان بن حنيف به ياران خود دستور داد سلاح خود را كنار گذاشته، به منزلهايشان بروند. [1]

مكر و پيمان شكنى‌

سران سپاه، پس از استقرار در بصره با بزرگان قبائل تماس مى‌گرفتند و با وعده‌هايى آنان را تطميع كردند؛ از اين رو بسيارى از دنيا دوستان و رياست طلبان، دعوت آنان را اجابت كردند.

طلحه و زبير پس از محكم كردن كار خود، قرداد را نقض كردند و در يك حمله شبانه به استاندارى، عثمان را دستگير كرده، سخت شكنجه دادند؛ بدينگونه كه پس از ضرب و شتم، موهاى سر و ابروان و محاسن او را كندند، آنگاه به بيت المال حمله بدند. چهل نفر از نگهبانان محل را كشتند و بقيه را متفرّق ساختند و آنچه در خزانه بود به غارت بردند.

بدينگونه شهر توسط سربازان مهاجم، اشغال شد و مراكز حسّاس، تحت اختيار آنان درآمد. مهاجمان براى ايجاد رعب بيشتر، پنجاه نفر از دستگير شدگان را با فجيع‌ترين وضع در برابر چشم مردم كشتند. [2]

عايشه دستور دادعثمان بن حنيف را نيز به قتل برسانند ولى يكى از زنان مانع شد و گفت: عثمان از اصحاب پيامبر صلى الله عليه و آله بود. احترام رسول خدا صلى الله عليه و آله را حفظ كن. عايشه دستور داد او را زندانى كنند. [3]

[1] - الْحَمْل للمفيد، ص151-150 و كامل ابن اثير، ج3، ص214

[2] - مروج الذهب، ج2، ص358 و شرح ابن ابى الحديد، ج9، ص321

[3] -تاريخ طبرى، ج4، ص268 و كامل ابن اثير، ج3، ص216-215