كرد،وفات حضرت خديجه، همسرا فداركار رسول خدا (ص) بود. خديجه، زن ثروتمند و پاكدامن قريش كه به عشق حقيقت و معنويّت به همسرى پيامبر (ص) درآمده بود، در راه پيشبرد اهداف اسلام، خدمات ارزشمندى انجام داد و رنجهاى فراوانى كشيد. او بود كه در دوران تنهايى رسول خدا (ص) به وى گراييد و ثروت انبوه خود را در اختيار بنيانگذار اسلام نهاد تا هرگونه كه صلاح مى‌داند به مصرف رساند. او تمامى سختيها را تحمّل كرد و به خصوص در مدّت سه سال محاصره اقتصادى در «شعب ابوطالب» با وضعى جانكاه به سر برد. سرانجام، پس از 25 سال زندگى سراسر ايثار و فداكارى با رسول خدا (ص) در حالى كه 65 سال از عمرش مى‌گذشت، به فاصله سه يا 35 روز از درگذشت ابوطالب، وفات يافت و در «حَجُون» به خاك سپرده شد. [1]

اين دو مصيبت، روح بزرگ رسول خدا (ص) را در اندوه فرو برد چندانكه آن سال را سال اندوه ناميد [2] و نيز فرمود:

«در اين روزها براى اين امّت دو مصيبت رخ داد كه نمى‌دانم براى كداميك بيشتر اندوهناك باشم.» [3]

خديجه در پرتو ايمان و بندگى خدا و خدمات ارزنده‌اش به اسلام، از چنان ارج و عظمتى در نزد پروردگارش برخوردار بود كه يكى از چهار زن برتر جهان گرديد. رسول خدا (ص) فرمود:

«بهترين زنان عالم چهار نفرند: مريم دختر عمران، خديجه دختر خويلد، فاطمه دختر محمّد (ص) و آسيه دختر مزاحم.» [4]

با توجّه به مقام و منزلت معنوى اين بانوى بزرگ بود كه رسول اكرم (ص) علاقه‌

[1] . ر. ك. تاريخ يعقوبى، ج 2، ص 35، اعلام الورى‌، ص 63، والكامل فى التاريخ، ج 2، ص 90-91

[2] . ر. ك. بحار الانوار، ج 19، ص 25، والسيرة الحلبيّة، ج 1، ص 347

[3] . تاريخ يعقوبى، ج 2، ص 35

[4] . خَيْرُ نِساءِ الْعالمينَ اَرْبَعٌ‌: مَرْيَمُ بِنتُ عِمْران وخَديجَةُ بِنْتُ خُوَيْلِد وفاطِمَةُ بِنْتُ مُحَمَّدٍ وآسِيَةُ بِنْتُ مُزاحِمٍ (ر. ك. بحار الانوار، ج 43، ص 36)