و از مردم، كسى است كه در راه كسب رضاى خدا از جان خويش مى‌گذرد و خداوند به بندگانش رؤف و مهربان است. [1]

نخستين منزل هجرت‌

رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله پس از خروج از منزل در شب اوّل ماه ربيع‌الاوّل، سال چهاردهم بعثت رهسپار غار «ثَورْ» كه در جنوب مكّه و در مسير «بئر مَيْمُونه» قرار داشت- گرديد و ابوبكر نيز با وى همراه گشت. [2]

رسول خدا (ص) سه روز در غار توقّف كرد. در اين مدّت، حضرت على عليه السّلام براى آن حضرت و همراهش آب و نان مى‌برد و اخبار و گزارشات قريش را به وى مى‌داد. [3]

قريش در تعقيب رسول خدا (ص)

محاصره كنندگان خانه پيامبر (ص)، سحرگاهان به درون خانه ريختند تا مأموريّت خود را انجام دهند، ولى بر خلاف انتظار به جاى رسول خدا (ص) با چهره على (ع) روبرو شدند. از او سراغ پيامبر (ص) را گرفتند. فرمود: مگر مرا بر او گمارده بوديد؟ مگر شما نبوديد كه مى‌گفتنيد او را از شهر خود بيرون خواهيم كرد؟ او، اينك بيرون رفته است.

آنان از اين ناكامى به شدّت خشمگين شدند و «ابولهب» را كه مانع حمله آنان در دل شب شده بود، سرزنش كردند. سپس در تعقيب آن حضرت متفرّق

[1] . ر. ك. احياء علوم الدين، غزّالى، ج 3، ص 258 و التفسير الكبير، فخر رازى، ج 5، ص 204

[2] . در مورد چگونگى همراهى ابوبكر با پيامبر نقلها مختلف است. طبق برخى از نقلها، پس از خروج پيامبر (ص)، ابوبكر وارد منزل شد ديد على (ع) به جاى پيامبر (ص) خوابيده است از كار پيامبر (ص) پرسيد، حضرت على (ع) فرمود: رسول خدا به سمت (بئر ميمونه) رفت. ابوبكر بدان سوى رفت و همراه آن حضرت وارد غار شد (ر. ك. بحارالانوار، ج 19، ص 78).

ولى طبق نقلى ديگر، وى در بين راه به رسول خدا (ص) برخورد كرد و پيامبر (ص) او را همراه خود برد

[3] . الاحتجاج، طبرسى، ج 1، ص 141، اعلام الورى‌، ص 191 و بحار الانوار، ج 19، ص 84