با قدمهايى‌استوار از ميانشان گذشت و كسى آن حضرت را نديد.

لَيْلَةُ الْمَبيت‌

حضرت على (ع) با شجاعتى بى‌نظير، آن شب را در بستر پيامبر صلى اللَّه عليه وآله خوابيد. دشمنان از شكاف در به درون خانه مى‌نگريستند و خيال مى‌كردند رسول خدا (ص) در بستر خويش خفته است.

در آن شب خداوند به جبرئيل و ميكائيل وحى كرد عمر يكى از شما تمام شده است، كداميك از شما ديگرى را بر خود مقدّم مى‌دارد و آماده مرگ مى‌شود؟ هر دو زندگى و حيات را برگزيدند.

آنگاه خداوند به آنان وحى كرد آيا همچون على بن ابيطالب نيستند؟ بين او و محمّد صلى اللَّه عليه و آله عقد اخوّت خواندم و عمر يكى را از ديگرى بيشتر قرار دادم، پس على عليه السّلام مرگ را انتخاب كرد و محمّد صلى اللَّه عليه و آله را در بقاء بر خود مقدّم داشت و در بستر او خوابيد. فرود آييد و او را از گزند دشمن حفظ كنيد.

آنان فرود آمدند در حالى كه جبرئيل مى‌گفت:

«به به، آفرين به تو اى فرزند ابيطالب! چه كسى مثل تو تواند بود كه خداوند به وجود تو بر فرشتگان آسمانهاى هفتگانه مباهات مى‌كند.» [1]

درباره فداكارى بى‌نظير امير مؤمنان عليه السّلام در آن شب تاريخى، اين آيه نازل شد:

(وَمِنَ النَّاسِ مَن يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللّهِ وَاللّهُ رَؤُوفٌ بِالْعِبَادِ) [2]

[1] . ر. ك. تاريخ يعقوبى، ج 2، ص 39

[2] . بقره، آيه 207