چشمش به‌ پاهاى مجروح و خون آلود وى افتاد، اشك از ديدگانش سرازير شد، آنگاه با آب دهان خود بر پاهاى على عليه السّلام كشيد و جراحتش برطرف گرديد؛ به گونه‌اى كه تا وقتى زنده بود از درد پا شكايت نكرد. [1]

اقامه نماز جمعه‌

رسول خدا (ص) همراه على (ع) و دخترش فاطمه سلام اللَّه عليها و بقيّه همراهان- به جز ابوبكر كه از پيش وارد «يثرب» شده بود- روز جمعه به طرف «مدينه» حركت كرد.

هنگام ظهر ميان قبيله «بَنى‌ سالِمِ بْنِ عَوف» رسيد و كنار مسجدى كه پيش از ورود رسول خدا (ص) ساخته بودند، فرود آمد و نماز جمعه را در آن مكان با صد نفر از مسلمانان اقامه كرد. [2] و اين نخستين نماز جمعه‌اى بود كه در اسلام اقامه شد. [3]

رسول اكرم (ص) در نخستين خطبه پس از حمد و ثناى الهى فرمود:

«گواهى مى‌دهم كه خدايى جز خداى يگانه بى‌شريك نيست و گواهى مى‌دهم كه محمّد بنده و فرستاده اوست كه او را با هدايت و نور و موعظه در دوران فترت پيامبران و نادانى و گمراهى مردم و نزديكى رستاخيز، فرستاد.

هر كه خدا و پيامبر او را اطاعت كند هدايت و رشد يافته و هر كس نافرمانى آنها كند گمراه شده و در ضلالتى دور افتاده است.

شما را به پرهيزكارى سفارش مى‌كنم؛ زيرا بهترين سفارشى كه مسلمان به مسلمانى كند اينست كه وى را به كار آخرت ترغيب كند و به ترس از خدا وادارد ...

نيكوكار باشد چنانكه خدا با شما نيكى كرده است و با دشمنان وى دشمنى

[1] . ر. ك. اسد الغابة، ابن اثير، ج 4، ص 19، و السيرة الحلبيّه، ج 2، ص 53

[2] . اعلام الورى، ص 77

[3] . مجمع البيان، ج 9-10، ص 289