كارشكنيهاى يهود و منافقان‌

گسترش روز افزون اسلام و نفوذ معنوى پيامبر (ص) در ميان انصار و محور قرار گرفتن قدرت نوپاى اسلام، حسد يهوديان و منافقان را برانگيخت و آنان را وادار به عكس‌العمل در برابر رسول خدا (ص) كرد.

گرايش دو تن از دانشمندان يهودى به نامهاى «عبداللَّه بن سَلام» و «مُخَيريق» [1] بر شدت كارشكنيها افزود و موجى از خشم در طوايف يهود پديد آمد.

آنان با يادآورى خاطرات تلخ و كشتارهاى دوران جاهليت كه بين دو قبيله اوس و خزرج جريان داشت سعى مى‌كردند ميان انصار اختلاف ايجاد كرده عصبيتهاى قومى را تشديد نمايند. [2]

همچنين با پيش كشيدن يك رشته سئوالها و القاى يك سلسله اشكالها در صدد برآمدند تا عقيده مسلمانان را نسبت به اسلام و رسول خدا (ص) سست نمايند.

منافقان نيز همين روش را در پيش گرفتند. آنان به مسجد رسول خدا (ص) مى‌آمدند و مسلمانان و دينشان را مسخره مى‌كردند. روزى پيامبر (ص) آنها را ديد كه گردهم نشسته و با يكديگر نجوى مى‌كنند. فرمود تا از مسجد بيرونشان كنند. مسلمانان بى درنگ به پا خاستند و منافقان را كشان كشان از مسجد بيرون راندند. [3]

براساس نقل ابن هشام حدود صد آيه از اول سوره بقره درباره اين دو طايفه نازل شده است. [4] با مطالعه اين آيات ميزان عناد و دشمنى يهود و منافقان با رسول خدا (ص) روشن مى‌شود. [5]

[1] . ر. ك. السيره النبويه، ابن هشام، ج 2، ص 163-165

[2] . ر. ك. السيره النبويه، ابن هشام، ج 2، ص 205

[3] . ر. ك. السيره النبويه، ابن هشام، ج 2، ص 175

[4] . همان مدرك، ص 177

[5] . ر. ك. السيره النبويه، ابن هشام، ج 2، ص 177-221