7- همه مؤمنان در برابر صلح يكسان هستند و هيچ مؤمنى بدون مشورت با ساير مؤمنان در جهاد در راه خدا صلح نخواهد كرد.

8- هر فردى، مسلمانى را بدون جهت بكشد قصاص خواهد شد مگر آنكه ولىّ مقتول رضايت دهد.

9- هيچ مسلمانى كه به خدا و روز قيامت ايمان داشته و اين قرارداد را پذيرفته است نمى‌بايست جنايتكارى را يارى رساند يا او را پناه دهد و اگر كسى چنين كارى كند روز قيامت دچار لعنت و خشم الهى خواهد گشت.

10- مشركان قريش و يارانشان نمى‌بايست در پناه گرفته شوند.

11- تا هنگامى كه مؤمنان در حال جنگ باشند، يهوديان نيز مى‌بايست همراه ايشان هزينه جنگ را تأمين نمايند.

12- هر يك از يهوديان و مسلمانان بر آيين خود خواهند بود و جان و مالشان محترم است مگر كسى كه مرتكب ستم و گناه شود.

13- كسى بدون اجازه محمّد صلى اللَّه عليه وآله حقّ ندارد از اين پيمان خارج شود.

14- هر كدام از يهوديان و مسلمانان متكفّل هزينه خود هستند ولى بايد يكديگر را يارى دهند و با هر كس كه با اهل اين قرار داد جنگ كند بجنگند.

15- داخل «مدينه» براى همگان حَرَم است (و هرگونه جنگ و خونريزى در آن ممنوع است).

16- هرگاه «مدينه» مورد حمله بيگانه قرار گرفت همگان بايد از آن دفاع كنند.

17- هرگاه ميان اهل اين پيمان، حادثه و اختلافى بروز كند كه بيم فتنه و فساد رود بازگشت آن و داورى در آن باره با خدا و رسول او «محمّد» (ص) است. [1]

[1] . ر. ك. السيرة النبويّة، ابن هشام، ج 2، ص 147-150