او را باز خرد.

به او گفتم: برادر! سفارشت درباره من همين است!؟ گفت: برادر من اين انصارى است نه تو.» [1]

همو گويد:

«پس از اسارت در ميان طايفه‌اى از انصار بودم و چون نهار، يا شام را مى‌آوردند آنچه نان بود به من مى‌دادند و خود به خرما قناعت مى‌كردند.» [2]

اسَرا به «مدينه» برده شدند و به تدريج در برابر پرداخت «فِدْيِه»- از هزار تا چهار هزار درهم به تناسب وضع مالى شان- آزاد شدند. برخى نيز كه توانايى پرداخت «فِدْيه» را نداشتند و با سواد بودند، به ازاء با سواد كردن ده نفر از مسلمانان آزاد گشتند. [3]

فقط دو نفر از آنان به نامهاى «نَضْرِبْن حارِث» و «عُقْبَةِ بْنِ ابى‌ مُعَيْط» كه از دشمنان سرسخت اسلام بودند، به دستور رسول خدا (ص) اعدام شدند؛ [4] زيرا چه بسا اگر اينان آزاد مى‌شدند و دوباره به مكّه باز مى‌گشتند، دست از توطئه و شرارت عليه اسلام و مسلمانان بر نمى‌داشتند.

[1] . السيرة النبويّه، ابن هشام، ج 2، ص 299-300

[2] . همان مدرك

[3] . ر. ك. الصحيح من سيرة النبى (ص)، ج 3، ص 243 و 257

[4] . ر. ك. السيرة النبويّه، ج 2، ص 298