فرار عده زيادى در بحبوحه جنگ براى حفظ جان خود و رها كردن پيامبر (ص) و در واقع تسليم او به دشمن، نشانه بارز ديگرى از علاقه آنان به دنيا پرستى و ضعف ايمان است.

3- شايعه پراكنى در رابطه با قتل پيامبر (ص)، به گونه‌اى كه بعضى از مسلمانان نسبت به اساس اسلام نااميد شده بودند. قرآن در اين باره مى‌فرمايد: «و محمد نيست مگر فرستاده خدا كه پيش از او نيز پيامبرانى بوده‌اند و از اين جهان در گذشته‌اند. اگر او نيز به مرگ يا شهادت درگذشت آيا شما به دين جاهليت خود رجوع خواهيد كرد؟» [1]

بر سر نعش شهيدان‌

پس از خروج لشكر شرك از عرصه نبرد، رسول خدا (ص) باتفاق رزمندگان سپاه توحيد بر سر نعش شهيدان حاضر شد تا آنان را به خاك بسپارد.

وقتى رسول خدا (ص) پيكرهاى مُثله شده شهيدان، بويژه پيكر پاره پاره سردار رشيد سپاهش حمزه را ديد، آتش غم در دلش زبانه كشيد و طوفانى از خشم و نفرت نسبت به مشركان در وجودش پديد آمد. در آنجا مسلمانان عهد كردند كه اگر در نبردى ديگر بر مشركان دست يافتند، در تلافى به جاى هر يك نفر سى تن از كشتگان كفر را مُثله كنند. اما اين آيه نازل شد و مسلمانان اين انديشه را رها كردند:

«اگر تصميم داريد كه آنها را مجازات كنيد، در مجازات خود ميانه رو باشيد و از حد اعتدال خارج نشويد و اگر صبر كنيد، اين براى صابران بهتر است.» [2]

آنگاه رسول خدا (ص) بر پيكر پاك حمزه نماز گذارد، سپس يكى يكى شهيدان را در كنار نعش حمزه گذاشت و بر يكايك آنان نماز گزارد تا هفتاد نماز خوانده شد. [3]

[1] . وَمَا مُحمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَفَإِنْ مَاتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلَى أَعْقَابِكُمْ (آل عمران، آيه 144)

[2] . 2 - وَاِنْ عاقَبْتُمْ فَعاقُبِوا بِمِثْلِ ما عُوقِبْتُمْ بِه وَ لَئِنْ صَبَرْتُمْ لَهُوَ خَيْرُ لِلصابِرينَ (نحل، آيه 126).

* ر. ك. شرف النبى، ص 347

[3] . مغازى واقدى، ج 1، ص 267 و سيره ابن هشام، ج 2، ص 95-97