دروغين حمله عظيم سپاه ابوسفيان را با آب و تاب در گوش مردم تكرار مى‌كردند. ولى اين جنگ روانى كوچكترين اثرى در دل رسول خدا (ص) و ياران باوفايش نداشت.

رسول خدا (ص) در مقابل آن دسته از مسلمانانى كه در اين نبرد، اندك ترديدى از خود نشان مى‌دادند فرمود: «اگر كسى همراهى نكند، تنها مى‌روم.» آنگاه رسول خدا (ص) پرچم اسلام را به دست على عليه السلام سپرد و با هزار و پانصد نفر به سوى بدر در 160 كيلومترى مدينه به حركت در آمدند در حالى كه با خود فقط ده اسب داشتند.

ابوسفيان نيز پس از آگاهى از عقيم ماندن توطئه‌اش و آمادگى مسلمانان، با دو هزار نفر به سوى بدر حركت كرد، ليكن در نقطه‌اى به نام «عُسْفان» خشكسالى و قحطى را بهانه قرار داد و با ترس و وحشت به مكه بازگشت.

مسلمانان در بدر در انتظار ابوسفيان بسر بردند و در بازار فصلى كه در اين نقطه بر پا شد، كالاهاى تجارتى خود را به فروش رساندند و از هر دينار يك دينار سود بردند. و پس از شانزده روز به مدينه بازگشتند.

بدين ترتيب، ترس و وحشت در دل كفار قريش پديد آمد و آثار شكست احد برطرف گرديد. زيرا قريش دريافت كه ارتش اسلام، قدرتى شكست‌ناپذير است. [1]

ديگر حوادث مهم سال چهارم هجرى عبارتند از:

1- ولادت با سعادت امام حسين عليه السلام در سوم شعبان. [2]

2- وفات فاطمه بنت اسد، مادر على عليه السلام كه در واقع حق مادرى به گردن رسول خدا داشت.

3- وفات يكى از همسران پيامبر (ص) به نام «زينب» دختر «خُزَيْمَه».

4- ازدواج رسول خدا (ص) با «امّ سَلَمَه»، دختر ابى اميه كه از زنان پارسا و دانشمند رسول خدا (ص) بود و شيعه و سنى از او احاديث زيادى نقل كرده‌اند.

[1] . مغازى واقدى، ج 1، ص 384-389 و سيره ابن هشام، ج 3، ص 220

[2] . مروج الذهب، ج 2، ص 289