همديگر را بى دفاع نگذارند و در برابر پيامبر (ص) تا آخرين نفر، يكدل و يك زبان بايستند. [1] قريش از سران يهود پرسيدند: شما كه اهل كتاب قديم و صاحب علم دين هستيد، داورى كنيد كه آيا دين ما بهتر است يا دين محمد (ص)؟ سران نيرنگ باز يهود پاسخ دادند: «دين شما بهتر است و شما به حق نزديكترند.»

يهوديان، عليرغم اعتقادشان به توحيد، با اين سخن، بزرگترين گناه را مرتكب شدند و لكه ننگين بزرگى بر تاريخ سياهشان افزودند، بگونه‌اى كه دكتر اسرائيل، نويسنده يهودى در كتاب «تاريخ يهوديان عربستان» مى‌نويسد: «هرگز ارزش نداشت يهود چنين خطائى را مرتكب شوند و لو اين كه قريش تقاضاى آنها را ردّ مى‌كرد. علاوه بر اين، هرگز صحيح نبود ملت يهود به بت پرستان پناه ببرد. زيرا اين رفتار با تعليمات تورات موافق نيست.» [2]

قرآن با اشاره به اين ائتلاف مى‌فرمايد: «آيا نديدى كسانى را كه بهره‌هاى از كتاب داده شده‌اند، به بتها و طاغوت مى‌گروند و به كافران و مشركان مى‌گويند كه راه شما از راه مؤمنان به حقيقت نزديكتر است ...» [3]

پس از اينكه مشركان به سران يهود قول همكارى دادند و تاريخ حركت معين شد، يهوديان متقابلًا قول دادند كه يهود «بَنى قُرَيْظَه» را كه در آن هنگام ساكن مدينه بودند به يارى بخوانند. با وادار كردن آنان به پيمان شكنى و نبرد، رهسپار قبيله «غَطَفان» شدند. غَطَفانيان علاوه بر همراهى با يهود از هم پيمانان خود «بَنى اسَد» يارى خواستند و قريش هم همپيمان خود «بَنى سُلَيْم» را به يارى فرا خواند. [4]

به تحريك يهود، بزرگترين جبهه متحد ضد نهضت اسلامى تشكيل گرديد و

[1] . طبقات ابن سعد، ج 2، ص 66 و تاريخ طبرى، ج 2، ص 565

[2] . حيات محمد، دكتر هيكل، ص 297

[3] . أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ أُوتُوا نَصِيباً مِنَ الْكِتَابِ يُؤْمِنُونَ بِ‌الْجِبْتِ وَالطَّاغُوتِ وَيَقُولُونَ لِلَّذِينَ كَفَرُوا هؤُلاَءِ أَهْدَى مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا سَبِيلاً «نساء، آيه 51»

[4] . تاريخ طبرى، ج 2، ص 566