غزوه بَنى لِحْيان‌

سه شنبه، اول ربيع الاول، سال ششم، [1] مطابق اول مرداد ماه، سال ششم ه. ق.

حادثه شوم رَجيع در سال چهارم، كه منجر به شهادت مبلّغان اسلام به دست بنى لِحْيان گرديد، رسول خدا (ص) را براى تنبيه عاملان اين حادثه مصمم ساخت. اكنون در فرصتى كه پس از دو سال پيش آمده بود، رسول خدا (ص) ابْنِ امِّ مَكْتُوم را در مدينه به جانشينى خود منصوب كرد و با هزار تن از سپاهيان اسلام از راه فرعى به طرف شمال به حركت درآمد. و چنان وانمود كرد كه مى‌خواهد به طرف شام برود. ولى پس از طى منازلى به طرف چپ پيچيد و با شتاب در منزلگاه بَنى لِحْيان فرود آمد. اما دشمن قبلًا از حركت سپاه اسلام آگاه شده و به كوهها گريخته بود.

رسول خدا (ص) دست به يك مانور نظامى زد و با واحدهائى از سپاه اسلام به طرف «عُسْفان» در مسير مكه حركت كرد. آنگاه دو نيروى اطلاعاتى را مأمور كرد تا از قريش اطلاعاتى به دست آورند.

اين مانور نظامى اثر شديدى در روحيه قبايل عرب مجاور گذاشت و ابهت قريش نزد آنان پايين آمد. سپاه اسلام پس از اين مانور به مدينه بازگشت. [2]

اعدام مُفْسِدانِ فِى الْارض‌

تاريخ: شوال سال ششم.

هشت نفر از قبيله «عُرَيْنَه» به مدينه آمدند و اسلام آوردند. آب و هواى مدينه بر آنان سازگار نيفتاد و بيمار شدند. رسول خدا (ص) آنان را به چراگاه شتران خود فرستاد تا در هواى آزاد با نوشيدن شير تازه بهبود يابند.

[1] . در تاريخ اين غزوه اختلاف است. واقدى آن را در اول ربيع الاول، سال ششم مى‌داند، ولى ابن هشام آن را در ماه جمادى الاولى مى‌داند (رجوع شود به مغازى واقدى، ج 2، ص 535 و سيره ابن هشام، ج 3، ص 279)

[2] . مغازى واقدى، ج 2، ص 535 - تاريخ طبرى، ج 2، ص 595 - طبقات ابن سعد، ج 2، ص 78 و سيره ابن هشام، ج 3، ص 292