زن‌ نقطه‌اى را در لشگر گاه معين كرد. آنگاه با لحن تندى به بِلال فرمود: «مگر مهر و عاطفه از دل تو رخت بربسته كه اين دو زن را از كنار عزيزانشان عبور دادى؟!» عواطف رسول خدا (ص) اثرى عميق در نهاد «صَفيّه» گزارد كه بعدها در زمره زنان با وفاى پيامبر (ص) درآمد. [1]

گذشت، به هنگام پيروزى‌

فاتحان تاريخ هر گاه بر دشمن پيروز شده‌اند، با شمشير انتقام آتش كينه خود را خاموش كرده‌اند و با بيرحمى در نابودى دشمن كوشيده‌اند. ولى مردان الهى هنگام پيروزى، با نهايت لطف و محبت با دشمن رفتار نموده‌اند. پيامبر رحمت، پس از فتح خَيْبَر، عطوفت خود را بر سر مردم خَيْبَر كه با صرف هزينه‌هاى زياد شورش بزرگ احزاب را دامن زده و اسلام را در معرض خطر سقوط قرار داده بودند گسترد. به آنان اجازه داد كه در خانه هايشان در سرزمين خَيْبَر بمانند و همچنان به كشت و زرع مشغول باشند و در عوض، نيمى از درآمد ساليانه خَيْبَر را به مسلمانان بپردازند.

آن حضرت هرگز موقع فتح، با زور و سرنيزه، اسلام را به آنان تحميل نكرد، بلكه آنان را در برگزارى مراسم و شعائر مذهبى شان آزاد گذاشت. [2]

غنائم خَيْبَر

پس از گشودن دژهاى خَيْبَر و خلع سلاح كامل يهوديان، مقدار قابل توجهى سلاح و ادوات رزمى، گنج ذخيره يهود كه داراى زيور آلات زيادى بود، ظروف غذاخورى، پارچه، تعدادى چهارپا و خواربار فراوان به غنيمت سپاه اسلام درآمد.

رسول خدا (ص) فرمان داد تا يك نفر در ميان سربازان اسلام ندا دهد كه: «بر هر مسملانى لازم است غنيمتى را كه بدست آورده- حتى نخ و سوزنى- به بيت المال‌

[1] . مغازى واقدى، ج 2، ص 673

[2] . مغازى واقدى، ج 2، ص 671 و سيره ابن هشام، ج 3، ص 351-352